Αγαπητοί μου αναγνώστες την σήμερον ημέραν θα πέσει πολύς διθύραμβος. Γιατί; Πολύ απλά γιατί θα κάνω review του καλύτερου του album ενός από τα αγαπημένα μου girl groups ever!
Αυτές είναι οι Play κι είναι τα τσουλάκια εδώ πάνω.
Ας παραθέσουμε την ιστορία τους για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι. Ιδρύθηκαν το 2001 από την Laila Baige και είχαν manager τον Mathew Knowles, τον πατήρ της Beyonce. To γκρουπ αποτελούταν αποτελούσαν οι Fanny Hamlin, Anais Lamenche, Rosanna Munter και Anna Sundstand, όλες τους ανήλικες παιδούλες τότε. Μέσα σε ένα χρόνο κυκλοφόρησαν το παρθενικό τους album, το Us Against The World και το ομότιτλο single, το οποίο έκανε μια επιτυχία στην Ευρώπη κι έγινε το πιο γνωστό τους ως σήμερα ενώ περιόδευσαν με τον Aaron Carter και τις Destiny Childs. Το 2003 κυκλοφόρησαν το album Replay που έβγαλε δυο singles, το I Must Not Chase The Boys και τουcover του και το cover του Whole Again των Atomic Kitten. Εκείνη την χρονιά ανακοινώθηκε κι η αποχώρηση της Fanny η οποία ήθελε να ζήσει μια πιο φυσιολογική ζωή. Έτσι την θέση της πήρε η Janet Leon με την οποία έβγαλαν το album Don’t Stop The Music για το οποίο η Robyn τους παραχώρησε δικαιώματα για κάνουν cover το ομώνυμο τραγούδι της.. Αυτό το album έφερε τις χειρότερες πωλήσεις στην ιστορία τους κι πολλοί υποστήριξαν ότι αυτό συνέβη γιατί τα νέα τους τραγούδια απευθύνονταν σε μικρότερες ηλικίες. Το 2005 έβγαλαν ένα best of και διαλύθηκαν.
Από το 2005 ως και το 2009 έγιναν πολλά: όλες εκτός από την Janet έγιναν μοντέλες και παράλληλα τραγουδούσαν και καμιά κορώνα για να μην ξεχαστούν. Το καλοκαίρι του 2009 κάτι ακούστηκε για reunion tour, αλλά έγινε επίσημο όταν στις 21 Νοεμβρίου 2009, άκουσον άκουσον, έκανα την πρώτη τους δημόσια εμφάνιση. Το γκρουπ αποτελούταν πλέον από τις Sanne Karlson,Fanny και Anais. Οι παραγωγωγοί τους είχε την φαεινή ιδέα να τις φιλοξενήσει στο Made In Sweden, μια εκπομπή στην σουηδική τηλεόραση που έδειχνε την προετοιμασία του album, κάτι όχι ιδιαίτερα έξυπνο, αλλά απ' ότι φαίνεται στην περίπτωση τους έπιασε αφού το lead single πήγε #1 στα charts και το album #7 και #1 στα σουηδικά i Tunes.
The album track by track:
Famous: Tο lead single. Βασικά είναι cover του theme song του Made In Sweden κι η εισαγωγή στις νέες Play και στην Sanne.Μας επιβαιώνει ότι οι κοπέλες αυτές έχουν απομακρυνθεί από την ξεπερασμένη (κι ηλίθια) bubblegum pop του Us Against The World.Θα μπορούσε να γίνει άνετα το anthem του X Factor. Φωνητικά τώρα, νομίζω ότι η Anais είναι η πιο αδύναμη ως φωνή από τις άλλες . Αλλά υπάρχουν καλύτερα τραγούδια από αυτό στο album που ΑΝ ΔΕΝ ΓΙΝΟΥΝ SINGLES ΘΑ ΣΚΑΣΩ! 8/10
A Line To Remember: "I know you want to take a little bit of the fame machine"
Consequense of You: Pop gem alert!! Τα backing vocals είναι το στοιχείο που μαζί με τους εκπληκτικούς στίχους το κάνει hit material. Ένα καψουροτράγουδο καλής ποιότητας. 10/10
A Line To Remember: "I recognise the symptoms of the chemistry"
Show Me What You Got: Είμαι αλλεργική στο autotune, αλλά εδώ θα κάνω μια εξαίρεση γιατί είναι από τις λίγες περιπτώσεις που μου αρέσει.Οι Play αφήνουν για λίγο την europop για να εξερευνήσουν το είδος της electrohop ενώ ραπάρουν σε στυλ Nadia Oh στα κουπλέ, χρησιμοποιώντας πολύ καλά synths.9/10
A Line To Remember: "Give me a reason and i'll be your addiction"
Not The Οne: Εδώ θα τα χαλάσουμε! Εντάξει, catchy τραγουδάκι, μα αμφιβάλω ότι θα μπορούσε να κάνει επιτυχία ως δεύτερο single. Δεν έιναι ότι δεν ακούγεται, αλλά θα μπορούσε εύκολα να ήταν απομεινάρι της Kelly Clarkson. Από ότι καταλαβαίνω τα κορίτσια προσπαθούν να αναδείξουν τις φωνητικές τους ικανότητες, αλλά, το είπα και πριν, το album έχει καλύτερα τραγούδια από αυτό με περισσότερες πιθανότητες να γίνουν hits. Φαίνονται να υστερίζουν στο ρεφρέν, κάτι που δεν τις τιμά. Καλύτερα να το είχαν απόρριψει.6/10
A Line To Remember: "I can't take another second"
Under My skin: Τραγούδι αρκετά μπερδεμένο και στιχουργικά και μουσικά. Μερικές φορές παραπέμπουν σε εικόνες ενοχλητικές ("She only dresses with down").To ρεφρέν είναι άλλο ένα ζήτημα. Η r'n'b επιροή δεν δουλεύει καλά. Παρόλ' αυτά είναι ok και σίγουρα πιο πρωτότυπο από το Not The One.7/10
A Line To Remember:" Where she goes, she's still too perfect now".
Trash: Μετά από τόσο μπλαζέ θέματα,καιρός ήταν να περάσουμε σε κάτι πιο dancy. Στην αρχή δεν με ξετρέλανε, αλλά σιγά-σιγά κατάλαβα ότι είναι πολύ catchy. Το μόνο πρόβλημα είναι ένας στίχος ( "
First, you slit your skirt up ten inches, show some skin right up to
the fringes. Then you pluck your brows like a ninja").Εντελώς ενοχλητικό. Το βλέπω για club banger. 9/10
A Line To Remember: You're officially trash!
Second Hand Love: Είναι Ok, αλλά μπορώ να ζήσω και χωρίς αυτό. Είναι η επιστροφή στην europop και δεν είναι ιδιαίτερα θεαματική. Στιχουργικά λένε στον πιθανά δεσμευμένο αγαπητικό να προσέχει. Δεν είναι δα κι άξιο skip, απλά listenable. 7/10
A Line To Remember:"I close my eyes and i see her reflection"
Girls: Omg, fierce! Κρίμα που δεν το έβγαλαν single αντί του Famous, ήταν b side του μάλιστα. Dancy, clever,perfect! Κι ο στίχος είναι ένα χαστούκι στους φλώρους που μόνο μιλάνε και δεν ξέρουν τι θέλουν τα κορίτσια. Τι άλλο να πω; 10/10
A Line To Remember:"But don't fuckin' overdo it!"
When Love Is Bleaching Bad: H μπαλάντα. Το πρώτο κουπλέ μου θυμήζει έντονα Vanessa Carlton, αλλά σύντομα εξελίσεται σε πολυφωνία και μάλιστα στα καλύτερα της. Αν και πολλές φορές οι πιανιστικές ή κιθαριστικές μπαλάντες δεν ταιριάζουν τόσο σε albums που σκοπός είναι να χορέψεις, εδώ δεν ισχύει αυτό, κάτι που ίσως ευθύνεται στα κομμάτια 4 και 5 που επιβεβαίωσαν πως υπάρχει ποικιλία. Οι φωνές τους αξίζουν προσοχή, ιδίως εδώ. 9/10
A Line To Remember : "When the love you have is beaching bad, you should paint it all your colors"
Personal Victory: Όσον αφορά την θεματολογία του, είναι independence anthem κι εγώ τα τραγούδια αυτά τα συμπαθώ. Ένας καλός τρόπος για να κλείσει το album, χωρίς πολλές υπερβολές 8/10
A Line To Remember :"I'm taking back my life!"
Συμπέρασμα:
Εγκαταλείποντας την teen pop, τα κορίτσια έδεξαν ότι μεγάλωσαν. Με την σωστή επιλογή singles, θα τα πάνε πολύ καλά. Είναι καλοδεχούμενες στον χώρο της καλής pop.
9/10
