Πριν αρχίσω την περιγραφή να ξεκαθαρίσω την γνώμη μου για την Miley γιατί δεν θέλω να φανώ υποκειμενική και να φάω του κόσμου τα σχόλια από haters. Δεν την έχω δει ως ηθοποιό, αν και σκέφτομαι να νοικιάσω το The Last Song, καθώς δεν βλέπω Hannah Montana. Σαν τραγουδίστρια την βρίσκω ούτε ζέστη ούτε κρυο, έχει δρόμο μπροστά της, αλλά μερικά της τραγουδάκια είναι αρκετά πιασάρικα σαν το See You Again. Η φωνή της χρειάζεται κάποια βελτίωση γιατί μερικές φορές νιαουρίζει. Σαν προσωπικότητα είναι συμπαθέστατη και πολύ ειλικρινής κρίνοντας από τις δυο συνεντεύξεις που έχει δώσει στο Glamour. Αυτός ήταν ο επίλογος για την Miley Cyrus μέχρι το leak του Can't Be Tamed γιατί η δεύτερη προσπάθεια είναι συνήθως καθοριστική, πόσο μάλον για μια κοπέλα που θέλει να ξεφορτωθεί την ταμπέλα της Hannah Montana.
Η Miley κι η Hollywood Records δεν θα μπορούσαν να κάνουν χειρότερη επιλογή για παρθενικό single από το ομότιτλο. Είναι πολύ δήθεν και κλισέ. Anyway, η κοπελιά μας λέει "I can't be blamed". Άντε, της την χαρίζω, αλλά αυτό να μην επαναλειφθεί! Όπως και να 'χει το πράγμα, υπάρχουν κομμάτια που είναι καλύτερα απ' αυτό για να κάτσω να θάψω αυτό όπως το Permanent December που αν δεν λάβεις υπόψην τους στίχους που λένε "είμαι τσουλάκι, αλλά για καλό σκοπό" και την μικρή του ομοιότητα με το Tik Tok αυτής της λέρας, της Kesha, είναι ένα αρκετά διασκεδαστικό dance/pop κομμάτι. Άλλο ένα upbeat κομματάκι που αξίζει να αναφερθεί είναι το πιασάρικο Liberty Walk, όπως και το Who Owns My Heart. Από τα πιο ήρεμα ξεχωρίζουν το cover του Every Rose Has Its Thorn κι όλως περιέργως η μπαλάντα Stay παρόλη την ομοιότητα με το I Can't Break It To My Heart της Delta Goodrem.
Αν και το album έχει ένα hit μέρος, δεν λείπουν το miss. Εκτός από το ομότιτλο κομμάτι, υπάρχουν κι άλλες παραφωνίες και το λέω κυριολεκτικά. Στο Robot γίνεται μια προσπάθεια για pop punk που καταλήγει σ' ένα υστερικό τραγούδι. Το Forgiveness And Love είναι άλλη μια άδυναμη στιγμή αφού στο ρεφρέν ακούγεται περισσότερο σαν κομμάτι γραμένο για τα Χριστούγεννα παρά σαν μια μπαλάντα για όλες τις εποχές του χρόνου. Αδιάφορα είναι επίσης τα Take Me Along και My Heart Beats For Love. Τα υπόλοιπα τραγούδια λίγο πολύ ακούγονται μα δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο.
Ανακεφαλαιώνοντας, το Can't Be Tamed είναι αρκετά συμπαθητικός δίσκος, αλλά όχι και τέλειος. Αυτό που εκτιμώ είναι το αυτοβιογραφικό στοιχείο στους στίχους της και το γεγονός ότι τραγουδάει με περισσότερη αυτοπεποίθηση απ' ότι στο Breakout. Είναι ένα βήμα πιο πέρα για την μουσική της Miley, αλλά έχει κάμποσο δρόμο για να τελειοποιηθεί, ειδικά στις μπαλάντες. Το αποτέλεσμα δεν είναι απογοητευτικό, το κάθε άλλο μα το όλο πράγμα είναι λίγο hit και miss. 6/10
01. Liberty Walk 02. Who Owns My Heart 03. "Can't Be Tamed" 04. Every Rose Has Its Thorn 5. "Two More Lonely People" 6. "Forgiveness and Love" 7. "Permanent December" 08. Stay 9. "Scars" 10. Take Me Along 11. Robot 12. My Heart Beats For Love | ||||
7 σχόλια:
ewww whore! Hate her! sorry :)
Hay it's Milers!
Αγαπώ Μάηλη αλλά αυτό το σινδί δεν έκατσα να το ακούσω καλά ακόμα πάντως το πέρασα 2 ή 3 φορές και μάλλον την προτιμώ σε pop/rock.
άκουσα μόνο το πρώτο single 'can't be tammed' και μου φάνηκε ότι αντιγράφει λίγο τη britney...? δεν το λέω με σιγουριά επειδή είμαι απολύτως άσχετη από pop. =p
κατά τα άλλα, η συγκεκριμένη κοπέλα δεν μου κάνει ούτε κρύο ούτε ζέστη απλά μου τη σπάει.
George, θα σου πάρω πιπέρι στο στόμα!
Neverlandean, εγώ το αντίθετο.
Αγανακτισμένη Έφηβη, ναι, η Miley στο πρώτο της single αντιγράφει Britney λίγο. Άντε, αρχίζεις να μαθαίνεις από pop!
Indie pop! XaOuXaXoUxA!
δεν παύει να είναι εμπορική όμως
Ανώνυμε, έκανα ένα λάθος απλά, ok;
Sonador, αφού το είδος που ακολουθεί είναι mainstream, πως να μην είναι εμπορική;
Δημοσίευση σχολίου