Rihanna: Loud

              Ήταν καλοκαίρι ή άνοιξη του 2010, δηλαδή μερικούς μήνες μετά την κυκλοφορία του Rated R, του μοναδικού, ίσως, δίσκου της  που αγαπήθηκε από όλους, και θαυμαστές και haters, κι η δεσποινίδα μας ανακοίνωσε πως θα το ξαναγυρίσει στο χαρούμενο pop/dance ύφος, πράγμα ανυσηχητικό επειδή όλοι υποψιάστηκαν πως θα βγάλει το Good Girl Gone Bad pt 2 aka θα το ξαναγυρίσει στην εμπορικούρα, θα ξανατραγουδάει για ομπρέλες και θα το παίζει βασίλισσα της πίστας και πρώτο όνομα του μαγαζιού. Κοινώς: God help us!

    Βασικά, το Loud δεν είναι ακριβώς ο τέλειος κλώνος του GGGB, αλλά ένα μπαστάρδεμα από όλα της τα album (Music Of The Sun, A Girl Like Me, Good Girl Gone Bad και Rated R). Αν το album ήταν άνθρωπος, θα ήταν διχασμένη προσωπικότητα (δηλαδή Δίδυμος στο ζώδιο, αλλά αυτό δεν είναι στο θέμα μας). Περιέχει, λοιπόν, rnb/ dance/ pop κομμάτια που θα γίνουν επιτυχίες και θα βαρεθούμε να τ' ακούμε (S&M, What's My Name, Only Girl, Who's That Chick), reggae/dancehall τραγουδάκια ίσα ίσα για να κουνιόμαστε το καλοκαίρι στις παραλίες (Man Down, Raining Men), καμιά μπαλάντα για να μην την περάσουν για καμιά παράφωνη κι έχουμε δράματα (California King Bed, Fading), μερικά απομεινάρια του Rated R (Cheers, Skin), το σίκουελ μιας μεγάλης της επιτυχίας, το Love The Way You Lie pt. 2 το οποίο δεν είναι καλύτερο από το πρώτο και το κομμάτι - σύνοψη όλου του album, το Complicated (όχι, δεν είναι cover του γνωστού τραγουδιού της Avril) που αρχίζει ως rnb midtempo και δανείζεται κάποια στοιχεία από europop στο ρεφρέν. Αυτό έχει το μενού σήμερα, από 'κει και πέρα, διαλέγετε και παίρνετε...

   Η συνάντηση των τεσσάρων albums δεν είναι κι ιδιαίτερα θεαματική μα δεν θα μπορούσε κανείς να την θεωρήσει κι εντελώς χάλια. Αν και τα δυο singles, το Only Girl (In The World) και το - Umbrella Vol. 2 - What's My Name θα τα ακούσουμε αρκετές φορές και μάλλον τέτοια μοίρα θα έχει και το S&M με τους αλά Rated R στίχους που είναι πέρα για πέρα εμπορικό μα είναι ή το Cheers που μοιάζει κάπως στο πολύ καλό Rockstar 101 μα εννοείται πως το δεύτερο είναι καλύτερο. To Who's That Chick προοριζόταν για διαφήμηση των Doritos στο USA οπότε παίζει να την γλιτώσουμε. Όσον αφορά τις μπαλάντες, sorry, αλλά δεν βρήκα κάτι καλό εδώ, αλλά από midtempos το Skin, άντε και το Complicated μπορούν να γυαλίσουν στον καθένα. Τα dancehall τραγούδια κι αυτά δεν λένε κάτι, αν εξαιρέσουμε την συμμετοχή της συμπαθέστατης Nicki Minaj στο Raining Men.
    Άρα τι μας μένει; Η τελική βαθμολογία! Τι θα βάλουμε; Πάντως όχι κανέναν βαθμό σε στυλ "σκίζω σουτιέν για το Loud". Τι σημαίνει αυτό; 6/10
 PS: Sorry for not writing so long αλλά
     α) είχα διαγωνίσματα και Jumboκαταστάσεις και
     β) I'm too in love to write!
  

Little J: Τελικά Ζει Ανάμεσα Μας

Όχι, δεν ήρθε η Taylor Momsen στην Ελλάδα, ούτε μένει εδώ, αλλά υπάρχουν τόσα και τόσα άτομα που μοιάζουν να την μιμούνται. Για όσους δεν ξέρουν ποιά είναι η Little J, πράγμα που το βρίσκω απίθανο, μπορώ να σας δώσω μερικές πληροφορίες να μορφωθήτε.
           Η Little J, κατά κόσμον Jenny Humphrey, είναι μια από τους χαρακτήρες της σειράς Gossip Girl, μάλλον μια από τους πιο μαζοχιστές. Στις 2 πρώτες season η κοπελιά θέλει απεγνωσμένα να γίνει δημοφιλής κι όταν, στην 3η season, τα καταφέρνει και γίνεται Prom Queen (πάντα μου την έδιναν αυτή οι τίτλοι), είναι "της δίνανε τον γάιδαρο κι αυτή τον κοίταζε στα δόντια", δηλαδή προσπαθούσε να πάει πιο ψηλά και κατέληξε να διαλύσει όλα τα ζευγάρια και να κερδίσει τελικά το μίσος τους με αποτέλεσμα να αλλάξει σχολείο. Τώρα, στην 4η season, πάλι μαλακίες κάνει.
   Κι όμως, αν όλο αυτό σας φαίνεται πολύ αμερικανιά, σήμερα κατάλαβα ότι κάτι τέτοια άτομα υπάρχουν και μάλιστα πρόκειται για μια κοπέλα που ξεπέρασε τα όρια για να αποδείξει στους άλλους, στην "αφρόκρεμα" του σχολείου, τους και καλά πιο δημοφιλείς και πιο κλασσάτους, ότι ήρθε για να μείνει, ανοίγοντας τα ποδαράκια της καλά - καλά για ν' αποπλανήσει όλα τα δύσμοιρα αρσενικά και δημιουργώντας μπελάδες στους άλλους και σε καθηγητές και σε μαθητές. Καλή της αυτοκαταστροφή, κανείς δεν θα την λυπηθεί. Ότι δίνεις παίρνεις έτσι κι αλλιώς.
  Γι' αυτό μην γίνετε ποτέ Jenny Humphrey. Μην προσπαθήτε να ενταχθήτε σ' αυτούς που θεωρείτε εσείς δημοφιλείς, γαμάτους και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Δεν υπάρχουν δημοφιλείς και μη δημοφιλείς, μόνο στις αμερικάνικες teen movies.Ok, κάποιος έχει περισσότερους φίλους στο Facebook, κάποιος άλλος είναι στο δεκαπενταμελές, αλλά τι σημαίνει αυτό; Σημασία έχει να είμαστε ο εαυτός μας, να έχουμε αυτοπεποίθηση και προσωπικότητα. Γιατί αν δεν το κάνετε, θα καταλήξετε σαν την Jenny και ποιός θέλει να παίρνει τους δρόμους τώρα;
 PS: Δεν βλέπω Gossip Girl, αλλά ένα - δυο βασικά πράγματα τα γνωρίζω.
PS2: Τώρα που είμαι ok με τα προσωπικά μου, ετοιμαστήτε για πολλή music!

It's Another Machine I Will Stop....

 Η γκαντεμιά μου αυτές τις ημέρες δεν παίζεται. Η μια ατυχία μου συμβαίνει μετά την άλλη, ο ένας μετά τον άλλον βρίσκει την ευκαιρία να μου σπάσει τα νεύρα, μες στην υπερβολή όλοι τους, άνθρωποι που δεν υπολογίζουν πόσο κακό μπορούν να κάνουν, που δεν σ' ακούν όταν θες να τους πεις κάτι σοβαρό, που δεν έχουν τίποτα άλλο ν' ασχοληθούν εκτός από το μακρύ και κοντό του άλλου επειδή υποφέρουν από αγαμία.
  Κι εγώ ξέρω ότι πρέπει να κάνω γρήγορα, να τα προλάβω όλα προτού το δηλητήριο τους εξαπλωθεί παντού, για να γλιτώσω ή .. μήπως είναι αργά; Μήπως το έχασα το τρένο; Μα τι συμβαίνει τελικά; Ποιός είναι ο χαμένος;
  Μα όχι, stay strong bitch λέω στον εαυτό μου. Μπορείς να τους νικήσεις! Είσαι μπάζο; Όχι! Είσαι χειρότερη απ' αυτούς; Όχι! Γι' αυτό κούλαρε!
    Ok, μετά από αυτό το post θα με περάσετε για διχασμένη προσωπικότητα και θα νομίζετε ότι έχω κάποιο είδος σχιζοφρένειας ή οποιασδήποτε ψυχικής αρρώστιας κι ότι θα κάνω σύντομα καμιά μακράς διαρκείας επίσκεψη στο Δαφνί ή ότι είμαι drama queen. Whatever....

My Personal Victory

  Υπάρχουν άτομα πιο κακόβουλα πέρα από κάθε φαντασία. Κομπλεξικά, για δέσιμο, άρρωστα, που δεν έχουν άλλη δουλειά από το να ρίχνουν το δηλητήριο τους από 'δω κι από 'κει και χαίρονται κι από πάνω. Ένα ή δυο από αυτά τα άτομα δοκίμασαν τα κόλπα τους σ' εμένα. Μόνο που δεν ήξεραν ότι εγώ δεν είμαι καμιά που δεν αντιδράει. Λογάριασαν χωρίς τον ξενοδόχο.
  Δημιούργησαν ένα ψέμα μα αυτά ήταν τα κορόιδα. Τώρα που έχουν κάνει πολύ μεγάλα λάθη, αμφιβάλω αν κανείς θα τα εμπιστευτεί ξανά. Ήδη τα παράτησαν, προσπάθησαν να ενοχοποιήσουν και μια φίλη τους που δεν νομίζω πια να είναι φίλη τους μετά από όλα αυτά, έχουν στραφεί αρκετοί εναντίον τους,ακόμα κι άτομα που δεν το περίμενα, ε, έσκαψαν τον λάκο τους κανονικά και με τον νόμο. Ν' αρχίσω να μοιράζω προσκλήσεις για την κηδεία τους σιγά σιγά γιατί έχουν κάνει πολλές κινήσεις αυτοκτονίας κι όπου να 'ναι θα πάρουν φούντο κι au revoir. Όσοι πιστοί προσέλθετε λοιπόν!
       25ο post με την ετικέτα general! Wow!

Robyn: Body Talk

             Πριν το review, θέλω να πω πως την σήμερον ημέραν έχω γενέθλια. Γερνάω η ρουφιάνα! Πάμε στο review τώρα.

        Γιατί να ξαναπώ για την Robyn; Θα καταντήσω γραφική στο τέλος. Πολλοί θα μπορούσαν να την κατηγορήσουν ότι θέλει να μας φάει τα λεφτά βγάζοντας τρια mini albums αντί για ένα, αλλά δεν βαριέσαι, αυτό μειώνει την αναμονή.

   Η σειρά Body Talk από άλλους αγαπήθηκε, αλλά από άλλους μισήθηκε. Εγώ βρίσκομαι κάπου στην μέση, δηλαδή πως αν και δεν είναι η καλύτερη της δουλειά, έχει πολλά δυνατά σημεία που αποδεικνύουν την pop perfection της ασχημούλας Σουηδέζας. Just take a ride για να δούμε τι θα δούμε.

  Fembot: Τι σημαίνει Fembot; Οτιδήποτε κι αν σημαίνει, έχει catchy στίχους και μια δυναμική ερμηνεία από την Robyn, αλλά, ok, νομίζω πως παρακάτω υπάρχουν καλύτερα κομμάτια. Don't skip it, anyway.

Don't Fucking Tell Me What To Do: Προσοχή: παραπλανητικός τίτλος! Γιατί όσο γαμάτος είναι, το τραγούδι δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του. Δεν είναι παρά μια λίστα πραγμάτων που την σκοτώνουν (ξέχασε να προσθέσει την φάτσα της) με συνοδεία ηλεκτρονικών μπλιμπλικιών.

Dancing On My Own: Pop anthem! Σηκώνει κανείς αντίρηση;

Indestructable: Ένα από τα πιο ιδανικά κομμάτια για να χορεύεις αγκαλιά με το γκομενάκι. Η pop perfection συνεχίζεται!

Time Machine: Το Time Machine, από τον Max Martin με αγάπη, εκφράζει αυτήν την επιθυμία για πισωγυρίσματα στο παρελθόν. Like it!

Love Kills: Τα beats είναι κάπως βαριά μα το Love Kills είναι η απεικόνηση του μάταιου τούτου κόσμου (If you're looking for love, get a heart made of steel /Cuz you know that love kills/ Don't go messing with love, it'll hurt you for real /Don't you know that love kills?). Απαισιόδοξο ως στίχος, αλλά ως αποτέλεσμα, αρκετά γοητευτικό. 

Hang With Me: Λίγο κατώτερο από το Dancing On My Own, λίγο καλύτερο από το Imdestructuble, αλλά κι αυτό ένα pop anthem.

Call Your Girlfriend: Συμβουλές περί σχέσεων. Not bad...

None Of Dem (ft Royksopp): Ωραία εισαγωγή, το ρεφρέν με χαλάει.

We Dance To The Beat: Σπαστικό. Αντικαταστήστε το με το Include Me Out από το Body Talk pt. 2 ή με το Cry When You Get Older από το pt. 1 .

U Should Know Better (ft Snoop Dog): Κάτι σαν το None Of Dem, μόνο που η ευτυχία κρατάει μέχρι να συνειδητοποιήσεις πως δεν υπάρχει ρεφρέν.

Dancehall Queen: Robyn goes Carribean! Λίγο άσχετο με το υπόλοιπο album, αλλά ένα διάλλειμα μας χρειάζεται που και που.

Get Myself Together: Σε version μπαλάντας θα ήταν καλύτερο.

In My Eyes: Νομίζω ότι έχει βρεθεί σε λάθος μέρος στην tracklist ή να μην συμπεριληφθεί καθόλου.

Stars 4 - Ever: Βαδίζει στα χνάρια του Indestructable μα χάνεται στην διαδρομή.

                                 Overall:

Αν κρατήσουμε από το Body Talk τα καλά του σημεία κι αλλάξουμε κανά - δυο τραγουδάκια, βγαίνει ένα καλό pop album. Το album έτσι όπως είναι δεν είναι κι άσχημο, αλλά με τις αλλαγές αυτές θα έπαιρνε έναν μεγαλύτερο βαθμό. 7/10

The Nostalgia And The Bitch

         Τον τελευταίο καιρό μ' έχει πιάσει ένα απίστευτο σύνδρομο νοσταλγίας, πιο βαρβάτο κι από βαρβάτο. Έχω ένα ψιλοκόλλημα με το παρελθόν γενικώς, αλλά αυτό που μου συμβαίνει τον τελευταίο καιρό είναι το κάτι άλλο.Ίσως να φταίει το γεγονός ότι αύριο είναι η επέτειος ενός τσακωμού μου (και τώρα λέτε εσείς, οι άμυαλοι αναγνώστες μου: "Και πως θα το γιορτάσεις μωρή writer;"). Ίσως να φταίνε τ' άστρα. Μάλλον η Πατέρα ή η Άση Μπίλιου θα είπε για νοσταλγία εντατίκ στον Σκορπιό. Μα δεν βαριέστε, εγώ θα κάνω ένα post άσκοπο όσο δεν πάει!
  Έχω αναμνήσεις κυρίως από την Β και την Γ Γυμνασίου, Θυμάμαι τις διακοπές των Χριστουγέννων στην Β Γυμνασίου, όταν άρχισα να γράφω το πρώτο "σοβαρό" μου βιβλίο (με την έννοια ότι ήταν το πρώτο που είχε πάνω από 100 σελίδες). Τότε ήταν χειρόγραφο, τώρα το έχω μεταφέρει στον υπολογιστή και το έχω εκτυπώσει και, ναι, μπορείτε να με πείτε ψωνάρα επειδή καμιά φορά το κοιτάω και θυμάμαι τα παλιά. Τον Γενάρη εκείνης της χρονιάς, όταν οι ιδέες για το βιβλίο αυτό μου έρχονταν μια μια. Τον Δεκέμβρη της Γ Γυμνασίου, όταν κάποια ψυχή αναγκάστηκε ν' αφήσει το σχολείο που αγάπησε για να βουτήξει στα βαθιά νερά ενός άλλου χωρίς να το θέλει. Τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2009, όταν ήξερα ότι όλα θα πήγαιναν καλύτερα, δίχως εχθροπραξίες και βαθμούς κάτω από την βάση. Την αποφοίτηση μου από το Γυμνάσιο, την αρχή ενός τρελού καλοκαιριού. Νοσταλγίες και γεράματα μωρή, όπως θα έλεγε η λατρευτή Θεία Ντόνα.
  Όμως, όπως λένε οι She & Him, don't look back. Ας κοιτάξουμε το παρόν λοιπόν (ναι, σ' εσάς απευθύνομαι, heart broken sluts!:p). Αν μερικοί από εσάς αληθορίζετε, τότε αυτό είναι ένα μικρό πρόβλημα, δεν νομίζετε;

Singles Club! Dance Dance !

                                            1) Roll Deep ft Alesha Dixon - Take Control

     Οk, δεν περίμενα ποτέ να εκστασιαστώ με τραγούδι που θα έχει την πανέμορφη, αλλά άφωνη Alesha Dixon, αλλά αυτή η electro/hip hop αληταρία από την Μεγάλη Βρετανία έκανε το αδύνατο δυνατό! Όταν το άκουσα για πρώτη φορά, κάτι μου τράβηξε την προσοχή κι αναρωτιόμουν τι ήταν αυτό που μου άρεσε. Μέχρι στιγμής δεν το έχω βρει, αλλά δεν πειράζει, θα το βρείτε εσείς που είστε καλά κορόιδα. 10/10
                                            2) Wynter Gordon ft The Freemansons - Believer

          Μετά απ' αυτό αρχίζω και πιστεύω ότι η Wynter Gordon θα γίνει η κολλητή των DJs μαζί με την Lady Gaga (truth hurts, τι να κάνουμε, κι εμείς οι haters πρέπει να συμβιβαστούμε με την αλήθεια). Το Believer είναι αυτό που λέμε club - friendly . Έχει αυτό το trance feeling. Με την πρώτη ακρόαση ίσως να μην πειστεί κανείς, αλλά με μια - δυο ακροάσεις, μπορεί να μπει στο κλίμα. 9/10
                                                          3) Eva - Not My Daddy

     Ντροπή σου Kesha που κλωνοποιείς το πρώτο σου super hit και το δίνεις σε αθώα πρωτοεμφανιζόμενα κοριτσάκια για ν' αρχίσουν την καριέρα τους και μάλιστα μοιάζουν κάπως φατσικά στην  Ashley Tisdale! Δεν θα πας στον Παράδεισο! 3/10
                                                  4) Kesha - We Are Who We Are

      Ενώ εσύ, σιγανοπαπαδίτσα, γράφεις καλύτερα τραγούδια για τον εαυτούλη σου! Το We Are Who We Are δεν είναι ο ορισμός του τέλειου τραγουδιού, αλλά οι Dr. Luke/ Max Martin πάλι έκαναν πολύ καλή δουλειά με την παραγωγή. 6/10
                                                          5) Rosanna - Waterfall

         Μεγάλη μου παράλειψη που δεν παρουσίασα το single της πολλά υποσχόμενης  Rosanna, πρώην μέλους ενός από τα αγαπημένα μου  girlgroups, τις Play. Το άδικα flopαρισμένο single από την δισκογραφική εταιρία του Popjustice έπρεπε να πάει πιο ψηλά, don't you angree? 10/10
                                                         6)  Pink - Raise Your Glass

            Μετριότις.... Αχ, που πήγαν οι καλές εποχές του U + Ur Hand και του So What; 6/10
                                                     7) Jessica Sutta - I Wanna Be Bad

                                              Omfg, is this Blair Waldolf singing?  2/10     
                                                   8) Luciana ft Static Revenger - I Like That    

      Δεν μπορώ να καταλάβω τι δεν μου γυαλίζει σε αυτό το τραγούδι. Δεν είναι κι εντελώς χάλια, οι Static Revenger έκαναν καλή δουλειά, αλλά ίσως η Luciana είναι πολύ βλάχα και trashy για τα γούστα μου. Κρίμα που τα solo tracks της δεν είναι τόσο καλά όσο οι συνεργασίες της (μιλάω για το Cupid Boy της Kylie Minogue και το For The Record της Lolene) 6/10
                                                     9) Nicole  Schrerzinger - Poison

        Ο RedOne έκανε θαύματα, αλλά η Nicole με την εκπληκτική παραφωνία της σκότωσε το τραγούδι. Καλό flop τους εύχομαι.5/10
                                                 10) Nelly Furtado - Night Is Young

          Αχ, αυτός ο Timbaland έχει κάνει κακό σε πολύ κόσμο. Δεν εξηγήται αλλιώς γιατί το Night Is Young είναι τόσο χλιαρό ώστε να αρχίζω να εκτιμώ το Say It Right. 6/10