Nicole Scherzinger: Killer Love

  Η Nicole Scherzinger πάντοτε, μάλλον, ήθελε να κάνει σόλο καριέρα. Έχοντας αρχίσει την καριέρα της σαν αρχηγός των πορνιδίων Pussycat Dolls, στην ουσία αυτή ήταν που τραγουδούσε ενώ οι άλλες απλώς κουνιούνταν πέρα δώθε καθώς τα μέλη έφευγαν ένα ένα με αποτέλεσμα να διαλυθεί το group. Πριν, όμως, την διάλυση του group, το 2007, η Nicole είχε βγάλει αρκετά singles που flopαραν μέχρι που ήρθε η σειρά του Poison που βρέθηκε στο top10 του UK και να που δεν άργησε να βγάλει album.

          Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το Poison, όπως έχω γράψει παλιότερα, είναι ένα μέτριο κομμάτι και δεν καταλαβαίνω γιατί το Popjustice εκστασιάστηκε και γιατί πήγε τόσο ψηλά στα charts. Μετά συνεχίζουμε με το Killer Love που είναι το Poison με αλλαγμένους στίχους και το dance κλίμα συνεχίζεται με το Don't Hold Your Breath που είχε βγει παλιότερα σε demo με τον Timbaland και την Keri Hilson. Αν και το demo ήταν ελαφρώς καλύτερο, καλή είναι κι η version της Nicole. Κι επειδή στο ίδιο στυλ κινήται και το Right There, στο νούμερο 5 μπαίνει το You Will Be Loved, ένα filler rnb midtempo που θα αναδείξει και καλά τις ανύπαρκτες φωνητικές ικανότητες της Nicole.Τα κλισέ Wet και Club Banger Nation προορίζονται σίγουρα για singles επειδή προέρχονται κι από mainstream παραγωγούς (Stargate και RedOne) και θα μπορούσαν να βγουν από την κάθε Rihanna/Lady Gaga κτλ για να κάτσουν στο top 10 του UK μαζί με τόσα και τόσα παρόμοια

      Κι από και πέρα αρχίζουν οι μπαλάντες και τα midtempos. Ενώ τα dance κομμάτια τ' άκουγες με ένα ενδιαφέρον, εδώ καταλαβαίνει κανείς πως έχουμε να κάνουμε με below average fillers που συνοδεύονται με πιάνο και σε ένα από αυτά έχουμε κιόλας την συμμετοχή του Sting, στο Power's Out. Έχουμε, φυσικά, κι ένα διάλλειμα από την κλάψα, το μετριότατο remix του Heartbeat του φλώρου Enrique Inglesias στο οποίο συμμετείχε κι εκείνη. Άρα το μισό cd είναι αυτό που λέμε boring and lame.

     Για να συνοψίσουμε, το Killer Love αποτελείται από τρια είδη τραγουδιών: τα αβανταδόρικα dance που φιλοδοξούν να σκαρφαλώσουν ψηλά στα charts, τα rnb midtempos και τις πιανιστικές μπαλάντες. Το σύνολο: ένα ανέμπνευστο album κατασκευασμένο για να πουλήσει και που έχουν κάνει τόσες και τόσες σταρλέτες τύπου RiRi και καλύτερα. Στην ουσία, μόνο το Don't Hold Your Breath αξίζει που είναι κι η "ζύμη" όλου των υπόλοιπων dance τραγουδιών. Οι μπαλάντες και τα midtempos δεν μπορούν να χαρακτηριστούν κάτι παραπάνω από skipable. Φυσικά και θα πουλήσει, αν κι όχι τρελά, κι από κάποιους θα εγκωμιαστεί, αλλά, ας λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, δεν έχει κάτι να προσφέρει. 4/10
   
 

Leave Good For Great

  Τα πράγματα δεν καταλήγουν πάντοτε εκεί που θέλουμε. Να, για παράδειγμα. πες πως αγάπησες κάποιον μα ανακάλυψες πως έχει κοπέλα ή ότι στις σχέσεις του δεν ξέρει τι θέλει, αλλά είναι κατά βάθος καλό παιδί. Και γιατί να μην γίνετε φίλοι; Τι σας εμποδίζει; Ή δεν σου κάνει το φόρεμα που τόσο πολύ ήθελες; Ε, θα βρεις ένα άλλο, καλύτερο! Ποιός αποκλείει την πιθανότητα για κάτι καλύτερο;
     Γιατί τίποτα δεν είναι τυχαίο. Όλα για κάποιον λόγο συμβαίνουν. Δεν είναι οι πλανήτες, τα ζώδια ή το Κάρμα ο λόγος. Είναι απλά αυτή η συγκυρία. Κι οι κακές φάσεις για κάποιον λόγο γίνονται.  Τυχαίο; Δεν νομίζω!
Υ.Γ. : Τώρα που το σκέφτομαι, το post είναι στο κλίμα της ημέρας γιατί κι η Επανάσταση του 1821 έγινε κι αυτή για κάποιον λόγο γιατί παρόλο που χύθηκε αίμα και χάθηκαν πολλές ψυχές, μας έδωσε την ελευθερία μας κι ας την θεωρούμε σήμερα δεδομένη.
        Soundtrack για την περίσταση: (Ακούω και τέτοια, αμέ!)

Britney Spears: Femme Fatale

             Δεν είναι μυστικό ότι δεν πολυσυμπαθώ την Britney Spears. Η εικόνα της ξανθιάς μαστούρως που έχει βγάλει προς τα έξω αρχίζει και να με κάνει να εκτιμώ την εικόνα που βγάζει η Kesha. Κι επίσης έχω τραυματικές εμπειρίες, back to 2007, όταν κάποιοι μαλάκες με ρωτούσαν αν πιστεύω πως είμαι πιο όμορφη απ' αυτήν με ξυρισμένο μαλλί  κι εγώ τους απαντούσα "ναι" και μετά μ' έβγαζαν ψωνάρα γιατί και καλά εννοούσαν την Brit πριν την παρακμή της. Αλλά επειδή εγώ έχω παρεξηγήσει πολλούς στην ζωή μου, είπα να δώσω μια ευκαιρία στο Femme Fatale. Ας το πάρουμε track by track λοιπόν.
          01.Till The World Ends:
 Με τα πρώτα ακούσματα δεν το βρήκα τίποτα ιδιαίτερο, αλλά τώρα καταλαβαίνω ότι είναι true banger. Τι κι αν γράφτηκε από την Kesha;
       02.Hold It Against Me:
Το πρώτο single που έσπασε ρεκόρ για ρεκόρ στα iTunes. Έχει ωραία μουσική, γαμάτο ρεφρέν κι ένα καταπληκτικό dubstep breakdown στο middle 8.
        03. Inside Out:
 Στο πρώτο άκουσμα το βρήκα αδιάφορο, αλλά είναι αρκετά grower τελικά.
      04. I Wanna Go:
Οι fans σκίζουν τα σουτιέν τους γι' αυτό, αλλά, ok, δεν είναι πως είναι άσχημο, απλώς δεν νομίζω πως είναι δα και τόσο αριστουργηματικό.
      05.  How I Roll:
   Πολύ autotune ρε παιδί μου....
    06 . (Drop Dead) Beautiful (ft. Sabi): 
   Καταρχήν, μπράβο στην Brit που προωθεί νέα ονόματα (η Sabi είναι μια νεαρή ράπερ από το Los Angeles) και δεύτερον, το συγκεκριμένο δεν θα μπορούσε να μην γίνει hit γιατί είναι ακριβώς στο στυλ της. Κάτι σαν Gimme More περίπου και καλύτερο ίσως.
    07. Seal It With A Kiss
     Ένα απλό filler....
   08. Big Fat Bass (ft Wiil.i.am)
Όταν ο Wiil.i.am είναι παραγωγός σ' ένα κομμάτι, αυτό σημαίνει πως θα το καταστρέψει στάνταρ. Έτσι, εδώ έχουμε ένα γεμάτο autotune έκτρωμα που μοιάζει πολύ μ' αυτά των Black Eyed Peas. Α, και το Bass = Cock όπως πολύ σωστά λέει το Popjustice.
    09. Trouble For Me
Συμπαθητικούλι και χορευτικούλι... Χλωμό το βλέπω να γίνει single. αλλά υγεία παν' απ' όλα...
   10. Trip To Your Heart
Πιο χαμηλών τόνων από τα προηγούμενα, δεν αγαπιέται με την πρώτη ακρόαση, αλλά είναι κι αυτό grower , είναι χαριτωμένο και ζαχαρένιο.
   11. Gasoline
Ορκίζομαι πως έχω ακούσει το ίδιο τραγούδι 5000000000000 φορές τα τελευταία χρόνια με άλλους στίχους.
   12. Criminal
 Ποιανού ιδέα ήταν να μπει αυτό στην βασική tracklist; Γιατί είναι ακόμα ζωντανός; Κι ας απαγορεύσει κάποιος στην Britney να τραγουδάει μπαλάντες για το καλό της ανθρωπότητας!
      Bonus Tracks: Ok, παλεύονται. Το Up N Down και το He About To Lose Me θα μπορούσαν να αντικαστήσουν τα Criminal και Gasoline. Τα άλλα δυο, Selfish και Don't Keep Me Waiting, δεν λένε και πολλά, ok.
        Το Femme Fatale έχει και τις καλές του στιγμές , αλλά μερικά τραγούδια δεν έχουν λόγο ύπαρξης (Criminal, Gasoline, Big Fat Bass). Μερικές φορές ακούγεται λίγο overproduced (αλλά πιο overporoduced από το Backout δεν γίνεται, sorry her loyal fans, μόνο το Break The Ice μου άρεσε),αλλά είναι σε γενικές γραμμές ευχάριστο .Κι ιδού ο βαθμός: 6,5/10
 
 

And The Trashiest Show In Greek Television Is....

              Άντε, την Patty την βλέπεις και σκας στα γέλια από την αθλιότητα της, το ίδιο και τις σαπουνόπερες του Star, αλλά η trashίλα του συγκεκριμένου κάνει το "The Hills" να μοιάζει με "Το Νησί".Αυτό ξεπερνάει και Τατιάνες και Δρούζες κι όλα!
    Τι ακριβώς έχει θέμα; Τις αληθινές ιστορίες διαφόρων οικογενειών που τις κάνουν κάτι σαν σήριαλ με ηθοποιούς που δεν έχουν ξαναπαίξει στην τηλεόραση. Δηλαδή καταλαβαίνετε τι μελόδραμα, τι υστερία, τι σεισμοί, τι λυγμοί και τι καταποντισμοί πέφτουν! Είναι κι οι ηθοποιοί ατάλαντοι και τα stories μουφιές του κερατά. 
       Μερικά stories στα γρήγορα:
 1) Η κόρη γίνεται τσουλί, οι γονείς είναι σκέτες Κατίνες κι ανακατεύονται σε ότι κάνει αυτή.
  Αφού έγινε που έγινε πουτάνα η κοπελιά, γιατί δεν ανοίγουν ένα μπουρδελάκι για να χεστούν στο τάλιρο;
2) Αθώα κόρη γκαστρώνεται από τον καθηγητή των Αγγλικών της, αλλά αυτός την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια.

 Και μετά λένε ότι δεν πρέπει να μπλέκεις τα επαγγελματικά με τα προσωπικά σου. Αν μιλάει το πουλάκι...

3) Μάνα και γιος είναι φτωχαδάκια, ο γιός κλέβει, η μάνα του κάνει την ζωή κόλαση και τον κάνει να χωρίσει με την κοπέλα του.
Και να μαντέψω ότι η συγκεκριμένη μάνα στέφθηκε Κατίνα Της Χρονιάς από τον Σύλλογο Κατίνων Αθηνών Και Πάσης Ελλάδος....
4) Ζηλιάρης σύζυγος χαλάει τον κόσμο επειδή νομίζει ότι η γυναίκα του τα φοράει
Πάρε τηλέφωνο τον κερατά, καλύτερα τώρα παρά μετά...
5) Κόρη κάνει παρέα με "κακά παιδιά" και μάνα κλαίει κι οδύρεται...
Και που να γνώριζε τον Chuck Bass....
       Μα, έλεος, που τους ψώνισαν όλους αυτούς; Και μετά σου λένε αληθινές ιστορίες... Και το κακό είναι πως βγαίνουν στην τηλεόραση όλα αυτά. Τι κάνει ο άνθρωπος για να γίνει διάσημος..... Και κάπου εδώ αρχίζω και νοσταλγώ το Big Brother.....
   


 


    
    

Adele: 21

            Το 2008, η Αγγλία θεωρούσε πως βρήκε δυο διαδόχους της Amy Winehouse, την Adele και την Duffy. Η πρώτη ήταν σοβαρή κι ευαίσθητη  και μεταξύ μας... όχι κι ιδιαίτερα όμορφη ενώ η δεύτερη είχε μια τσαχπινιά κι ήταν και κούκλα, τα δυο αντίθετα άκρα δηλαδή. Έμοιαζε να επικρατεί η δεύτερη με το ντεμπούτο της μα τρια χρόνια μετά η Adele έκλεψε τα φώτα της με το 21, τον δεύτερο της δίσκο σ' αντίθεση με την Duffy που το Endlessly δεν έκανε τον ντόρο του ντεμπούτου, αλλά flopαρε. Άρα Duffy Vs Adele 1-1.Ο σκοπός του review δεν είναι βέβαια να συγκρίνουμε την μια με την άλλη, αλλά να εξετάσουμε το 21, να δούμε αν αξίζουν όλα τα εγκώμια των κριτικών και τις καλές πωλήσεις.

   Το Rolling In The Deep, πρώτο single του album, είναι ένα σκοτεινό uptempo που αναδεικνύει την εκπληκτική φωνή της Adele τόσο στις ψηλές όσο και στις χαμηλές νότες. Μετά έχουμε το Rumour Has It που το ανέφερα σε προηγούμενο ποστ, ένα πιανιστικό, ξέφρενο ξέσπασμα με θέμα έναν τυπά που με άλλη τα έχει ενώ άλλη αγαπάει. Τα επόμενα κομμάτια, από το 3-11 δεν είναι τόσο κεφάτα, με κυρίαρχα τα δυνατά heartbroken Turning Tables και Set Fire To The Rain και το συγκινητικό Someone Like You, όλα τους ν' ασχολούνται με χαμένες αγάπες που άφησαν όλες το στίγμα τους, θετικά ή αρνητικά ή που σβήνουν σιγά σιγά.

   Ενώ η Adele διηγήται τις ιστορίες αυτές με την συνοδεία της καταπληκτικής της φωνής, μπορεί κανείς να βυθιστεί στα συναισθήματα που προκαλούν και στην σκοτεινιά της μουσικής. Δεν είναι και δύσκολο να μεταφερθείς στο σκοτεινό Λονδίνο ενώ αυτές εκτελλίσονται, θυμήζοντας γι' άλλη μια φορά γιατί το 21 έκανε τους κριτικούς να πάθουν την έκσταση της ζωής τους και ταμεία των δισκάδικων να σπάσουν. Λίγα albums του είδους μπορούν να το κάνουν αυτό, don't you agree; (λέω του ει΄δους για να μην πεταχτεί κανείς και πει "Γιατί, εγώ ακούγοντας Kesha τα ίδια αισθάνομαι! :p)

    Σε μια εποχή, λοιπόν, που την Gaga την προσκινούν κι ατάλαντοι σαν τον Beiber και την Kesha μπαστακόνονται στις κορυφές των charts, είναι καλό να βλέπει κανείς και καμιά ταλαντούχα παρουσία να ανεβαίνει στην κορυφή και του Billboard και των UK Charts και να σπάει ρεκόρ (το 21 είναι το album του Ιανουαρίου με τις περισσότερες πωλήσεις στην Αγγλία). Το είπαμε, αξίζει το hype του. Σηκώνει κανείς αντίρρηση; 8/.10