Vampirάτο και κακό!

  Χθες είχα πάει στο σουπερμάρκετ. Κάποια στιγμή πήγα να τσεκάρω τον διάδρομο με τα βιβλία μήπως και πάρω και κανένα αφού είχα τελειώσει το βιβλίο που διάβαζα το προηγούμενο βράδυ. Τσέκαρα, τσέκαρα κι αφού τα τσέκαρα όλα, έβγαλα κι ένα συμπέρασμα : Το Twilght έχει επηρεάσει τρελά την αμερικάνικη λογοτεχνία του τελευταίου χρόνου και πρόκειται να την επηρεάσει στοιχειώσει και τα επόμενα χρόνια.
  Όλοι οι συγγραφείς φαίνεται ν' ακολουθούν την συνταγή που χάρησε την επιτυχία στην Στέφανι Μέγερ ή απλά να χρησιμοποιούν το στοιχείο των βρικολάκων, κάνοντας πάντα τριλογία, περιμένοντας να μοσχοπουλήσουν για τα καλά και μετά ο τάδε διάσημος σκηνοθέτης να κάνει ταινία το best seller τους και να κατακτήσουν το Box Office ή κάποιο κανάλι του USA να το κάνει σήριαλ και να αποτρελαθούν τα μηχανάκια της AGB. Είναι πολύ απλό λοιπόν, γι' αυτό όλοι το κάνουν.
   Θυμάμαι τα διάφορα βιβλία που τσέκαρα. Τι παρέλαση βρικολάκων και κακό είναι αυτή! Κι αν το βιβλίο δεν έχει βρικόλακες, ένα ερωτυλίκι θα το έχει και να είναι τριλογία αλλιώς που πας ρε Καραμήτρο;. Αμέ, τι νόμιζες; Ας τσεκάρουμε όμως τα βιβλία αυτά και θα καταλάβετε τι εννοώ.
                                         1)  Σειρά Twilight:
Η σειρά αυτή έθεσε τις βασικές αρχές για όλα τα βρυκολακοβιβλία των '10s και των τελευταίων χρόνων των '00s. Οι βρυκόλακες πρέπει να είναι και καλά ωραία τεκνά, να γουστάρουν μια τυπική ολίγον υστερική και διανοητικά καθυστερημένη θνητή έφηβη η οποία τους γουστάρει κι αυτή κι ας θέλουν να της πιούν το αίμα, αλλά οι πούστηδες δεν μπορούν να το πάρουν χαμπάρι ότι ο Θεός δεν τους έπλασε για να είναι μαζί! Αν ο άνθρωπος είναι ηλίθιος...
                                     2) Σειρά "Οι Αθάνατοι" της Άλισον Νόελ:
   Το πρώτο βιβλίο της σειράς είχα την ατυχία να το διαβάσω. Εδώ η μαντάμ χρησιμοποίησε την τεχνική "δεν είναι Γιάννης, είναι Γιαννάκης". Έτσι, ο γκόμενος εδώ πέρα είναι Αθάνατος,προσοχή, όχι βρυκόλακας, ζει από τον Μεσαίωνα, τον κυνηγάει η πρώην του, επίσης αθάνατη και ξεμυαλίζει τις κοπέλες της τάξης.Δηλαδή από τύχη σκίζει ο τύπος! Βγήκε και το δεύτερο βιβλίο τώρα. Δεν θα χαλάσω εγώ τα λεφτάκια μου! Κρίση έχουμε, wtf?
                                3) True Blood
Δεν το έχω διαβάσει, αλλά θα την πω την γνώμη μου κι ας μην έχω το δει το σήριαλ γιατί τον τελευταίο καιρό μ' έχει πιάσει κάτι και δεν βλέπω καθόλου σήριαλ. Δεν είναι τόσο φλώρικο όσο το Twilight.
                             4) Vampire Diaries
Η ενήλικη βερσιόν του Twilight. Από την περίληψη και μόνο μπορείς να το καταλάβεις. Αφού το κατάλαβε μια ξανθιά σαν κι εμένα, εσύ τι έχεις να χάσεις;
                          5) (Όνομα δεν θυμάμαι)
 Μια μαντάμ γουστάρει έναν τύπο απόμακρο(μας τα είπε κι η Μέγερ αυτά) ενώ μένει σ' ένα οικοτροφείο που τα κινητά απαγορεύονται, τα παιδιά παρακολουθούνται με κάμερες κι υπάρχει σκοταδίλα για τα καλά. Ωραία ιδέα για ριάλιτι.
                        6) Οίκος Της Νύχτας - Σημαδεμένη
 Ούτε κουλούς έρωτες έχει, ούτε υστερίες. Το διάβασα πρόσφατα. Μια χαρά.
                       7) Ρίγος - Μάγκι Στιβάτερ
 Το βιβλίο ανήκει στην "Μαύρη Σειρά". Αυτή η σειρά βγαίνει και σε άλλα χρώματα αλήθεια; Υπάρχει η Κόκκινη Σειρά, η Ροζ Πουά, η Φαγκρί, η Φαμπέζ κι η Φαμόβ; Τέλος πάντων, εδώ έχουμε έναν καψουρεμένο λυκάνθρωπο με μια θνητή. Δεν είναι Γιάννης, είναι Γιαννάκης.
      Προτού κλείσω, θέλω να γράψω μια ωραιότατη επιστολή στην κυρία Μέγερ.Δεν με ενδιαφέρει που είναι στα Ελληνικά. Ας το μεταφράσει στο Google Translation.
             "Αγαπητή (γκουχ, γκουχ) κυρία Μέγερ,
είμαι μια Ελληνοπούλα δεκαπέντε χρονών.Ω, ναι, το target group της σειράς των βιβλίων σας είναι αυτό.
  Λοιπόν, όπως έχετε καταλάβει, ένας σωρός συγγραφείς θέλει να μιμηθεί την επιτυχία σας. Αυτό είναι ψιλοσπαστικό γιατί όλοι νομίζουν ότι αν χώσουν έναν βρυκόλακα ή έναν αδιέξοδο έρωτα στο βιβλίο τους, είναι κάποιοι. Και σας ρωτώ μαντάμ: Πόσους βρικόλακες και καψουρεμένους ν' αντέξουμε ακόμα; Σαν πολλοί δεν μαζεύτηκαν;
  Έχω ράματα και για την δική σας την γούνα. Ω,ναι! Συγνώμη κυρά Μέγερ, αλλά  έχουμε δημοκρατία και μπορώ να λέω ότι θέλω. Όταν γίνει Χούντα ξανά, μπορείτε να με κατσαδιάσετε ελεύθερα. Λοιπόν, δεν ξέρω αν το θέλησατε, αλλά πλασάρετε ένα λάθος πρότυπο σε νεαρά κορίτσια. Το παράδειγμα της Μπέλα είναι σαν να λέτε "Κορίτσια, μην έχετε κανένα ίχνος λογικής, απλά καψουρευτήτε κι ακολουθήστε το άνδρα αυτόν ακόμα κι αν πάει να πνιγεί". Μήπως, λέω εγώ τώρα, είναι κάπως οπισθοδρομικό αυτό;
   Εδώ στην Ελλάδα έχουμε έναν ηθοποιό - σεναριογράφο που τον λένε Χάρη Ρώμα. Αυτός κάνει στα σήριαλ του πάντα τον στριμένο και τον συντηριτικό. Σ' έναν από τους χαρακτήρες που υποδύεται, ονόματι Περίανδρος Πόποτας, θα άρεσαν πολύ τα βιβλία σας γιατί παρουσιάζουν την γυναίκα σχεδόν υποταγμένη στον άνδρα. Ελπίζω να φοράει η Μπέλα σας μακριές φούστες κι όχι κοντές.
     Υπάρχει ελπίδα για να πάτε στον Παράδεισο. Απλά κάψτε τα βιβλία σας ή να κάνετε το εξής εύκολο: στο τελευταίο βιβλίο της σειράς να χτυπήσει κάπου το τουρκοκέφαλο της η Μπέλα, ν' αυξάνει επικύνδινα ο δείκτης IQ της και να πει επιτέλους στον εαυτό της "μωρή, πας καλά;" και να ζήσει ζωή χαρισάμενη με κανέναν νορμάλ θνητό ( πρόσεξτε,  νορμάλ, όχι μαλακιές)  κι άσε τον λυκάνθρωπο και τον Έντουαρντ να κωλοχτυπιούνται. Τι; Έγινε βρυκόλακας κι αυτή; Να ξαναγίνει θνητή! Όχι,θα το κάνεις για το σασπένς! Δεν σηκώνω αντιρήσεις!
                    Φιλάκια ρουφηχτά κουκλίτσα μου! Κι όπως είπαμε!"

Amy Pearson: Aftershock

       Η αλήθεια είναι πως κι η κουτσή Μαρία έχει ηλεκτροποιήσει τον ήχο της και του έχει προσθέσει κάποια dance στοιχεία για να μπορέσει να συμβαδίσει με τα trends των ημερών, μιας που τα charts έχουν καταντήσει να είναι ένα μεγάλο club. Αυτό έκανε κι η νεαρή Amy που μας έκανε το ντεμπούτο της παίζοντας teen pop/rock. Το γύρισε σε πιο dance μονοπάτια στο δεύτερο της album.

       Το Aftershock ανήκει στην κατηγορία unreleased γιατί η Sony αποδέσμευσε την Amy, αλλά εκείνη δεν το έβαλε κάτω και διέρευσε στο Internet το album για να το μοιραστεί με τους θαυμαστές της και μάζεψε τα μπογαλάκια της για την πατρίδα της, την Αγγλία. Δεν νομίζω, βέβαια, να το πήρε κανείς μυρωδιά εκτός από αυτούς. Γι' αυτό αξίζει ένα "ευχαριστώ" στον Mike από το Pop Trash Addicts (Still Da Trasiest!) που το έκανε review.
    Το εισαγωγικό κι ομότιτλο κομμάτι μπορεί να δώσει μια σαφή εικόνα για το υπόλοιπο album, ίσως γι' αυτό και προοριζόταν για δεύτερο single αν όλα πήγαιναν καλά κι η Sony κρατούσε την Amy. Είναι ηλεκτρονική dance - pop με rnb στοιχεία που παραπέμπει λίγο - πολύ σε τραγούδι από το Blackout της Britney. Είναι πιασάρικο, αλλά όχι τόσο όσο το επόμενο τραγούδι, το άδικα flopαρισμένο πρώτο single Butterfingers, στο οποίο όλα τα λεφτά είναι το hook και δείχνει πως το album δεν θα γίνει το αντίγραφο του Blackout. Το πιο κοντινό κομμάτι σε Britney είναι το Puppet. Ευτυχώς, βέβαια, που τα τραγουδάει αυτά μια καλλίφωνη Βρετανίδα με κάποια σχετική επιτυχία στην Αυστραλία παρά μια ξανθιά Αμερικανίδα superstar που πλέον έχει καταντήσει να θέλει απεγνωσμένα να πουλήσει.

   Το καλό μ' αυτό το album είναι ότι μπορείς να ξεχωρίσεις γρήγορα τα καλύτερα του τραγούδια. Όταν σε παρασέρνει το ξέφρενο beat του Doctor Love, για παράδειγμα, ξέρεις ότι θα έχει μια ωραιότατη θέση στο mp3 σου. Έτσι, όταν θέλεις να ξανακούσεις το Magnetic κι ας θα μπορούσε να είναι ντουέτο της κάθε Britney Spears με τον κάθε (μπλιαχ!) Justin Timberlake, ξέρεις ότι θα γίνει το αγαπημένο σου. Συνεπώς, δεν χρειάζονται κι οι πολλές ακροάσεις για να μπεις στο κλίμα.
      Λοιπόν, η Sony έκανε ένα λάθος βήμα. Έπρεπε να την είχε κρατήσει και να της είχε κάνει και καλύτερο promotion! Ίσως πάλι να μην φταίει το promotion, αλλά το γεγονός ότι η teen pop songwriter μεταμορφώθηκε σε μια dance diva κι όλοι ψάχνονταν. Να, φανταστήτε απλά μια χαρισματική  κοπέλα με χαμηλό προφίλ να μεταμορφωθεί σε μια ψευτό - Queen Bee που τους σνομπάρει όλους και νομίζει πως όλος ο κόσμος είναι στα πόδια της. Είναι extreme makeover, αλλά και ποιος δεν το κάνει πια, όταν οι μόδες έχουν αλλάξει κι αν η ενορχήστρωση του τραγουδιού σου δεν περιλαμβάνει ένα συνθεσάιζερ, απλά δεν μπαίνεις στα charts;  Πόσοι και πόσοι καλλιτέχνες δεν γίνονται έτσι κι αλλιώς δήθεν για να πουλήσουν;  Η Amy, όμως, μόνο δήθεν δεν είναι. Γι' αυτό έπρεπε να γίνει καλύτερο promotion. Ας μην αφήνουμε άνεργο τον κόσμο που δεν του αξίζει! 8/10

                                               01. Aftershock
                                               02. Butterfingers
                                               03. Cold
                                               04. Contagious
                                               05. Doctor Love
                                              06. Ghost
                                              07. Handcuffed
                                              08. I Want Your Love
                                              09. Magnetic (Feat HR King)
                                              10. Murder
                                              11. Puppet
                                              

                                                                     Α, και κάτι άλλο. 

                                                                           

                                                                  Δεν μοιάζουν κάπως;

I 'm a single lady for 3rd time! Omg!

                                                               Στο ψητό κατευθείαν!
                                                            1) Sia - Clap Your Hands

               Εμένα προσωπικά μου φτιάχνει το κέφι. Χαρούμενο και disco. Τι άλλο θες; 9/10
                                                               2) Kelis - 4th Of July

                  Club banger.Φάτε την σκόνη της, Alors On Dance, Memories και λοιπές μαλακίες προορισμένες για την Μύκονο και μόνο! 9/10
                                                              3) Rihanna ft Slash - Rockstar 101

   H RiRi ξέρει να επιλέγει singles. Γι' αυτό και διάλεξε το καλύτερο τραγούδι στο Rated R κι έκανε ένα από τα χειρότερα videos της καριέρας της. 8/10
                                                            4)Katy Perry - California Girls

      Την Katy την συμπαθούσα πάντα. Είναι όμορφη κι έχει ωραία φωνή. Μακάρι, βέβαια, να σκεφτόταν λίγο πρώτα πριν κάνει συνεργασίες γιατί ένας καλλιτέχνης με ντουέτα με τον Snoop Dog, τους ότι να'ναι 30H!3 και τον βασιλιά της ξενέρας, τον Timbaland κανονικά θα έμπαινε στην μαύρη μου λίστα. Τέλος πάντων, μου αρέσει η summer anthem διάθεση του και το τσαχπίνικο video του. . Παραλία, ξαπλώστρα και California Girls! 8/10
                                                     5) Alizee - Les Collines (Never Leave You)

           Άλλο ένα electro - disco τραγούδι, τραγουδισμένο στην λατρευτή γαλλική γλώσσα.αυτή την φορά. 8/10              
                                                       6) Monica - Everything To Me

   Μπορεί αυτή η κίνηση της Monica ν' αλλάξει ρεπερτόριο από rnb/hip hop σε rnb/soul (wtf, πόσες θ' αλλάξουν  ρεπερτόριο φέτος;) να έφερε ανάσταση στις πωλήσεις, αλλά εγώ προσωπικά έκοψα τις φλέβες μου ακούγοντας άλλο ένα rnb/soul album - κλαψούρισμα που συνέχεια λέει "μπου χου, ο γκόμενος μου με απάτησε και με παράτησε, που θα βρω εγώ άλλον;" ή "are you really the one γιατί μια χαρά τα περνάω  μαζί σου?"  . Αυτό το τραγούδι δεν αποτελεί εξαίρεση. 3/10
                                           7) Chipmunk ft Esmee Denters -  Until You Were Gone

  Ξέρω πως σε πολλούς δεν αρέσουν  οι Άγγλοι ράπερς γιατί βρομάνε και ζέχνουν εμπορικούρα. Εντάξει, καμιά φορά βγάζουν και κανένα catchy τραγουδάκι σαν κι αυτό για παράδειγμα. 7/10   
                                                             8) Μ.Ι.Α.- ΧΧΧΟ

                                                         Συμπαθέστατο. 8/10      
                                                       9) Kylie Minogue - All The Lovers

        Τέλειο βίντεο και πολύ καλή ερμηνεία από την μικροσκοπική μαντάμ(omg, σαν το Popjustice ακούγομαι!)  8/10     
                                                      10) Taio Cruz ft Kesha - Dirty Picture

       Ορκίζομαι πως έχω ξανακούσει κάπου αυτό το τραγούδι με άλλους στίχους. Πως λεγόταν να δεις;. Α, ναι, Sexy Bitch:p. Άντε, βαριέμαι να χαλάω την ζαχαρένια μου για δυο από τους πιο αντιπαθητικούς καλλιτέχνες εις στο κόσμο.5/10                                                                                                                                           

Monika: Exit

      Θα την πω την αλήθεια μου. Όταν άκουσα το Avatar, πίστευα ότι περισσότερη φασαρία γινόταν γιατί δικαιώθηκε η alternative σκηνή της Ελλάδας παρά γιατί είναι τόσο καλό το album. Εντάξει, η μαντάμ κάνει κάτι που δεν γίνεται δημοφιλές εύκολα στην Ελλάδα εφόσον εδώ πιάνουν τα τσιφτετέλια της κάθε Βανδής και τα club hits της Μυκόνου. Τουλάχιστον η Monika έκανε επιτυχία χωρίς να βγει στην πίστα του κάθε σκυλάδικου με φόρεμα σχεδόν αόρατο, αλλά γράφοντας ουσιώδεις στίχους και συνθέτοντας τα δικά της τραγούδια, ανοίγοντας τον δρόμο σε άλλα ονόματα της alternative σκηνής.

    Το πρώτο πράγμα που μπορεί να διαπιστώσει κανείς όταν το ακούσει είναι πως είναι πολύ καλύτερο από το Avatar. Ενώ το Avatar ήταν ως σύνολο κάπως επίπεδο, μετριούτσικο, συνεκτικό πολλές φορές κι όχι πολύ ολοκληρωμένο, με δυο - τρια τραγούδια να ξεχωρίζουν, αλλά όχι τελείως απογοητευτικό, το Exit είναι πιο "κατασταλαγμένο" και δεν μπορείς να πεις πως είναι συνεκτικό, εκτός ένα - δυο σημεία..Έχει μια ποικιλία κι είναι πιο experimental.
   Έτσι έχουμε γαλλικό διάλογο στο πρώτο κομμάτι, Ca Commence Bien.  Φυσικά δεν λείπει και το μπουζούκι που την έκανε διάσημη στο Over The Hill. Το βρίσκουμε στο καλογραμμένο πρώτο single, Yes, I Do, το οποίο είναι το πιο κοντινό στο Avatar, αυτό και το Never. Αξιοσημείωτοι είναι κι οι στίχοι του Not Enough, το οποίο θα ήταν καλύτερο αν του μειωνόταν η διάρκεια γιατί οι αρίες καταντούν ενοχλητικές, κυρίως στο middle 8, πράγμα που έρχεται σε αντίθεση με την άψογη 60's rock ενορχήστρωση. Τολμάει να πειραματιστεί και με την φωνή της στο Take A Little Bit Of Me κι έτσι στο ρεφρέν ακούγεται πιο λεπτή, αλλά όχι απαραίτητα και πιο καλή.

  Φυσικά έχει και τα αδύναμα του σημεία.  Για παράδειγμα το κομμάτι με το οποίο κλείνει ο δίσκος, το ομότιτλο δεν παρουσιάζει κανένα ενδιαφέρον. Είναι άγευστο και μπορεί να φέρει υπνηλία, όπως και το Our Love Or How We Lost It. Καμιά φορά η μελαγχολία αυτή μπορεί να σου σπάσει τα νεύρα, όπως έκανε και στο Avatar, καθώς εδώ υπάρχουν λιγότερα upbeat σημεία απ ' ότι στο παρθενικό album. Θα πρέπει να έχεις εξασκήσει το αυτί σε τέτοια ακούσματα για να το ακούσεις κι αυτό.
  Συμπερασματικά, μέσα από το Exit, βλέπουμε την εξέλιξη της Monika ως καλλιτέχνη, αλλά όχι ακόμα και την τελειοποίηση της. Είναι ένα album το οποίο μπορείς ν' ακούς στο αυτοκίνητο, ειδικά νύχτα, κυρίως όταν δεν πιάνει ο "Μελωδία" στα τουρκοβούνια. Ακόμα, βέβαια, δεν έχω φτάσει σε σημείο να σκίζω κιλότα γι' αυτήν και την μουσική της, αλλά από ότι φαίνεται, υπάρχει περίπτωση να γίνει κι αυτό, στο επόμενο album τουλάχιστον. Μέχρι τότε θα δούμε.
   Οπότε τι να του βάλω αυτουνού εδώ; 6 θα έβαζα στο Avatar. 6,5 δεν με πάει να βάλω γιατί φανερώνει μικρή βελτίωση κι εδώ έχουμε μεγάλη βελτίωση. Άρα τι βαθμό να του βάλω; Εύρηκα ! 7/10

                           
                                        1. Ca Commence Bien
                                        2. Never
                                        3. Yes I Do
                                        4. Away From My Land
                                        5. Not Enough
                                        6. Take A Little Bit Of Me
                                        7. Our Love Or How We Lost It
                                        8. Show Me, Come On
                                        9. Studio House
                                       10. Run To Ruin
                                       11. Stars Won't Shine
                                        12. Exit

Don't Tell Me That It;'s Over!

   Ξέρω τι θα περιμένετε όλοι. Ένα δακρύβρεχτο ποστ με φράσεις τύπου "Μπου χου χου, τι ωραία που περνούσαμε στο Γυμνάσιο και τώρα θα πάμε Λύκειο!". Όχι, αγάπες, δεν είμαι έτσι! Εγώ δεν το βρίσκω έτσι. Είναι μια bittersweet κατάσταση που θα περάσει.
  Η Πρώτη Γυμνασίου πέρασε όχι κι ιδιαίτερα ευχάριστα για 'μένα. Η Δευτέρα επίσης. Η Τρίτη, όμως, ναι. Αλλά το σίγουρο ήταν ένα: κάναμε τρελές πλάκες! Μόνο που τώρα η τριάδα έκλεισε. Για ν' ανοίξει μια άλλη. Αυτό ήταν το season finale.Το σήριαλ πήρε εισητήριο για δεύτερη season, με κάποιους νέους χαρακτήρες.(Έλεος πια, και ποιός δεν το κατάλαβε ότι τέλειωσα το Γυμνάσιο!).
  Τώρα είναι καλοκαίρι. Ας αφήσουμε τις νοσταλγίες κι ας βουτήξουμε στις θάλασσες!
                           (Ένα λεπτό να πάρω ανάσα)
   Hell, αποφοίτησα! Μπράβο μου! Υπάρχουν και χειρότερα!
                                 DJ, a song for me! Take this URL!

http://www.youtube.com/watch?v=6abFU-zI4uk

Every Bitch Has Her Personal Top 20!

   Δεν είμαι η Γερμανού για να σας καθηστερήσω με βλακείες παρουσιάζοντας το top 20 μου οπότε θα μπω κατευθείαν στο ψητό.
  20.My Hip - Diana Vickers: Η ενορχήστρωση του μόνο υπέροχη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Επίσης η παιχνιδιάρικη του διάθεση κι η καταπληκτική φωνή της Vickers είναι hilights.
 19.I Can't Break It To My Heart - Delta Goodrem: Από τις καλύτερες πιανιστικές μπαλάντες ever.
 18. Free Free - Ami Suzuki: Για εμένα το τραγούδι αυτής της Γιαπωνέζας ήταν το soundtrack μιας ολόκληρης τριήμερης γιατί το άκουγα πολύ εκείνη την εποχή, παρά το γεγονός ότι δεν είμαι καθόλου fan της  J pop γιατί έχω δυσκολία στο ν' ακούω αυτήν την μίξη Αγγλικών κι Ιαπωνικών στα τραγούδια.Το βίντεο, βέβαια, είναι γαμάτο κι έχει γίνει πολύ καλή δουλειά στην παραγωγή και στις γέφυρες.
 17.Fly On The Wall - Tatu: Τα τραγούδια που περιγράφουν το δράμα της απατημένης δεν με συγκινούν, αλλά όταν κρύβουν απειλές και πολύ καλή synth μελωδία, τότε αλλάζει το πράγμα.
16. I'm Not Cool - Soho Dolls: Ισως ένα από τα τραγούδια το οποίο θα έβαζα για να περιγράψω τον εαυτό μου.
15..Hold On - KT Tunstall: Δίνει περισσότερη θετική ενέργεια κι από Amita Motion!14. Glorious - Natalie Imbruglia: Το τέλειο τραγούδι για ν' ακούς το πρωί.
13. Exodus '04 - Utada Hikaru: Δεν περίμενα ποτέ από τον Timbaland να είναι παραγωγός σ' ένα τόσο ωραίο τραγούδι με πανέμορφους στίχους. Τώρα πως flopαρε αυτό κι οδήγησε την Utada να κάνει το πολύ μέτριο This Is The One ειναι χοντρή αδικία.
12.Drive My Soul - Lights: Απλά ένα ηλεκτρονικό midtempo αριστούργημα.
11.Are You Satisfied - Marina And The Diamonds: Το ερωτεύτηκα με την πρωτη ακρόαση. Δεν γράφει η οποιαδήποτε τέτοιους στίχους!
10. Chyna Girl - Sweetbox: Μπορεί να θεωρώ το 90% των τραγουδιών των Sweetbox ξεπερασμένα, αλλά αυτό είναι μια μεγάλη εξαίρεση. Σκοτεινό και δραματικό και τέλειο theme song αν το βιβλίο μου γινόταν σήριαλ (στην Αμερική φυσικά, όχι στην συντηρητική τηλεόραση της Ψωροκώσταινας). 
9.Time Crisis - Pin Me Down: Ένα από τα τραγούδια που αν το ακούσεις σ' ένα πάρτυ, θα σου φτιάξει την διάθεση αμέσως. Ένα indietronica διαμαντάκι.
8. Make Me Wanna Die - The Pretty Reckless: Τα έχουμε ξαναπεί.
7. If It Made A Difference - Jennifer Knapp: Επίσης τα έχουμε ξαναπεί.
6. Girls - Play: Already a classic!
5. Soldier - Ingrid Michaelson: Πολλοί άνθρωποι έχουν περάσει άσχημες περιπέτειες για να βρουν λίγη αγάπη. Αυτό λέει κι η αηδός από 'δω. Και λέει αλήθεια.Γι' αυτό μια θέση στο top 10 μου την αξίζει και με το παραπάνω. Είναι συγκινητικό και ρεαλιστικό.
4. Indiana - Melissa Etheridge: Το καλύτερο και το πιο συγκινητικό story telling τραγούδι που έχω ακούσει.
3.Spin - Cassette Kids: Το απόλυτο party anthem!
2. In The Rough - Anna Nallick: Έχει όλα τα συστατικά που το κάνουν ένα πραγματικό διαμάντι, αλλά εγω΄σ' ένα θα σταθώ στο κυριότερο: την καταπληκτική της ερμηνεία.
1. Learning To Breath - Nerina Pallot: Υπάρχει τραγούδι με καλύτερο μύνημα; Επίσης αξίζει να σταθώ στην κιθάρα....Ok, λατρεύω τα πάντα σ' αυτό το τραγούδι. ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ!
                  Αυτό ήταν!

Che'Nelle: Feel Good

            Ίσως κάποιο από εσάς να λένε ότι κάνω reviews σε albums πολύ mainstream την στιγμή που τα καλά albums ανήκουν σε λιγότερο mainstream είδη, αλλά προτιμώ αυτού του είδους τα reviews επειδή μου είναι πιο εύκολα, αυτήν την εποχή τουλάχιστον. Μιας που μας έχουν πνίξει οι ζέστες, γουστάρουμε παραλία και μουσική για παραλία φυσικά. Βέβαια, δεν γουστάρουμε τα τελευταία club hits των ραδιοφώνων που προορίζονται για την Μύκονο κι έτσι θέλουμε κανένα flop του οποίου τα τραγούδια να μην τα ξέρει ο μέσος Έλληνας ακροατής. Την Che'Nelle δεν την ξέρουμε εμείς οι Έλληνες άρα, ιδού, βρήκαμε μια συλλογή με summer jams!

  Το Feel Good είναι αυτό που λέει τ' όνομα του, ένα feel good, κεφάτο album για να διασκεδάσεις. Να διασκεδάσει θέλει κι η νεαρά μας με τις βαθιές ρίζες του γενεαλογικού της δέντρου (η μητέρα της είναι η Κινέζα κι ο πατέρας της είχε ινδική και ολλανδική καταγωγή) όπως λέει στο ομότιτλο και στο Sunshine, το οποίο μου θυμήζει πρώιμη Rihanna, προτού ασχοληθεί με τις αγάπες στο First Love και στο reggae Pretty Boy, όχι βέβαια κλαψουρίζοντας (ακούς Leona Lewis;), αλλά συνεχίζοντας κεφάτα.

  Αυτό δεν σημαίνει, όμως, πως δεν θα έχουμε μπαλάντες και midtempos. Αυτά κρύβονται στα κομμάτια 6-7 και 9-10. Δόξα τω Θεώ, δεν αποτελείται απ' αυτά όλο το album γιατί έχω τραβήξει τα χίλια μύρια στο άκουσμα τέτοιων rnb albums των οποίων το περιεχόμενο αντιστοιχεί στα δικά μας σκυλάδικα. Είναι όλα τους αρκετά radio - friendly κι αποδεικνύουν πως η Che'Nelle δεν θέλει ν' αρκεστεί απλά στο να γίνει η βασίλισσα της πίστας.
  Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πέσουμε εντελώς στην κατάθλιψη. Υπάρχει κι ένα κομμάτι 8 που συμμετέχει ο "hey sexy lady" Shaggy μόνο που είναι παντελώς άχρηστος γιατί η κοπελιά μπορεί να κάνει παιχνίδι μόνη της. Στο Razor, πάλι, ο Colby O' Donis δεν είναι δα και τόσο άχρηστος. Μετά ακολουθούν 3 remixes, αλλά τα πρωτότυπα είναι πολλές φορές καλύτερα από αυτά άρα η χρήση τους είναι καθαρά για να γεμίζουν χώρο. Δεν χρειάζονται...

      Τι περιμένετε λοιπόν; Αμαξάκι ή λεωφορείο, i pod ή ραδιόφωνο και βάλτε το Feel Good να παίζει. Δεν θα θέλετε τίποτα άλλο στον κόσμο! 8,5/10

                                                      1. Feel Good
                                                      2. Sunshine
                                                      3. First Love
                                                      4. Pretty Boy
                                                      5. Eliminated
                                                      6. Missing
                                                     7. Tear Jerker
                                                     8. Running A Muck feat. Shaggy
                                                     9. Headphones
                                                    10. Venus & Mars
                                                    11. Razor feat. Colby O'Donis
                                                    12. See Thru
                                                    13. I Fell In Love With The DJ feat. Cham (Ruff Diamond Remix)
                                                   14. First Love feat. lecca
                                                   15. Missing (House Version)     

Monrose : Ladylike

                  Έχω τρελές ορέξεις για review τον τελευταίο καιρό, αρνητικά και θετικά, πόσο μάλλον για το συγκεκριμένο. Λοιπόν, ξέρω, πολλοί θα μου πείτε ότι μόλις leakαρε και το καλύτερο που έχω να κάνω είναι να το ξανακούσω κι άλλες φορές μα ρε παιδιά έλεος, για πόσο ν' ακούσω ένα album των Monrose που δεν έχει δα και τα κρυφά νοήματα και τον ψαγμένο στίχο; Έτσι κι αλλιώς το κατέβασα σε webrip πριν δυο ημέρες.

    Έλεγα πως είχαν εξαφανιστεί αυτές οι τρεις μετά από το flop του I Am, αλλά εκείνες επέστρεψαν. Εφόσον ακολουθούν πιστά τα trends, δεν περίμενα και κάτι εντυπωσιακό ή πρωτότυπο, όπως γενικά  στην γερμανική ποπ. Και τελικά δεν έσφαλα....                                        
    Αυτό το album έχει θέμα electropop/ dance, αλλά με το γνωστό τους δε και καλά ύφος ώστε να κρατήσουν τους παλιούς τους fans.Έναν τέτοιο συνδυασμό δείχνει το πρώτο τραγούδι, το This Is Me , το οποίο ακούγεται σαν flopαρισμένη προσπάθεια για την Eurovision, αλλά μετά περνάμε στο Superstar DJ που μας εισάγει σε πιο dance μονοπάτια καθώς είναι ένα πιθανό single. Θα μπορούσε παραγωγός του να είναι ο κάθε superstar DJ έστω και της χώρας τους. Εντάξει, είναι αρκετά συμπαθητικό για να το ακούς σε κανένα pool party, αλλά όχι και για τρελό ξεπάτωμα στον χορό.Συμπαθέστατο είναι και το πρώτο single, Like A Lady παρά τους φθηνούς στίχους του.

 Τα κομμάτια 4 και 5 είναι rnb midtempos βουτηγμένα στην αμερικανιά. Το Don't Take It Personal είναι, όμως, καλύτερο από το Doing Fine γιατί τουλάχιστον έχει μια αξιοπρεπή synth  ενορχήστρωση. Το δεύτερο το skipάρεις κι εύχεσαι να μην ξαναβρείς άλλα τέτοια εκεί μέσα. Μετά υπάρχει το Definition Of A Woman, πιο υποφερτό από τα παραπάνω μεν,  αδιάφορο δε. Μοιάζει πολύ στο Easy των Sugababes, αν κι έχει στίχους που παραπέμπουν σε The Saturdays. Σε κομμάτι των Sugababes πριν φύγει η Mutya παραπέμπει και το ακουστικό All Or Nothing, βγαλμένο λες ή από το One Touch ή το Three που νομίζω πως άκουσα την Heidi κάποια στιγμή! Λάθος κάνατε, αγαπητοί κριτικοί που τις είπατε Sugababes για εκπτωτικά καταστήματα για το προηγούμενο τους album. Να το λέγατε γι' αυτό το album.

   Δεν λείπουν τα μπαλαντοειδή φυσικά μήπως κι οι κριτικοί αποφύγουν να τις αποκαλέσουν "dance pop τσουλάκια που μόνο club hits θέλουν να κάνουν". Είναι χίλιες φορές καλύτερες από των προηγούμενων albums, αλλά όπως πάντα πολύ μέτριες κι υπάρχουν χιλιάδες τέτοιες στον κόσμο.Ο λόγος για τα Breath You In και Love Must Carry On. Στο Catwalk V-O-G-U-E οι κοπελιές κάνουν μια προσπάθεια να τραγουδήσουν το επόμενο Vogue, αλλά παραμένει ένα χαριτωμένο τραγούδι χωρίς να μπορεί να συναγωνιστεί το τραγούδι της Μαντόνα. Στο κομμάτι 12 τελειώνει και το album με το Mono, ένα απίστευτα χλιαρό rnb /dance.
   Και λοιπόν πόσο του βάζουμε αυτουνού; Είναι χειρότερο από το Bionic και καλύτερο από το ντεμπούτο της Charice. Είναι επίσης καλύτερο από το περσυνό έκτρωμα των No Angels (άσχετο). Άρα η βαθμολογία βγήκε. 4/10

I'm A Single Lady pt 2: Όσο υπάρχουν singles...

                                                                        Let's Go!

                                                        

                                                          1) Uffie - Pop The Glock

                       Απλά κολλητικό. Μακάρι όλο το άλμπουμ της να περιείχε τέτοια τραγούδια  ώστε να γλίτωνε τον χαρακτηρισμό nothing special. 8/10
                                                    2) Debi Nova - Drummer Boy

                                              

                   Ναι, ναι, ξέρω, Debi who? . Μια Λατίνα είναι μωρέ, λίγο Jennifer Lopez wannabe μ' ένα Ok album κι ένα τραγούδι με καλά hooks. 7/10
                                                        3) Katie Melua -  The Flood

   

                                                    Κομματάρα. Enough said. 10/10
                                               4) The Pretty Reckless - Make Me Wanna Die

                  Η Taylor Momsen είναι μια πολύ όμορφη κοπέλα με πολύ καλή φωνή κι ο ρόλος της είναι ο δεύτερος αγαπημένος μου χαρακτήρας στο Gossip Girl ( ο πρώτος είναι η Blair).Θα μπορούσαν να προσάρμοζαν το μουσικό της ταλέντο στο σενάριο της σειρας. Θα μπορούσαν, όταν γυρίσει η Jenny, να ανακαλύψει και καλά πως έχει πολύ καλή φωνή, ν' αποκτήσει αυτοπεποίθηση και να σταματήσει να ονειρεύεται υψηλές κοινωνίες. Anyway, το τραγούδι έχει μεγάλη repeat value κι είναι αυθεντικό. Ελπίζω το άλμπουμ να είναι εξίσου καλό.10/10

                                                  5) Orianthi - Shut Up And Kiss Me
Η Orianthi είναι στο top 10 των αγαπημένων μου καλλιτεχνών. Καθόλου περίεργο που ο Βασιλιάς την επέλεξε για το tour του. Και καθόλου περίεργο που μου αρέσει αυτό το τραγούδι αυτό πολύ. 9/10
                                                      6) Ellie Goulding - Guns And Horses

        Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί την έβγαλαν next best thing. Μα τι ιδιαίτερο έχει; Παραείναι βαρετή καθώς υπάρχουν χιλιάδες singers - songwriters που αξίζουν περισσότερη προσοχή από αυτήν. Το τραγούδι παραείναι άγευστο και χωρίς συναίσθημα. 5/10
                                                7) Robyn - Dancing On My Own

Ένα γλυκόπικρο τραγούδι που θα ταυτιστούν πολλά κορίτσια της ηλικίας μου μαζί του. Μια ευχάριστη pop έκπληξη από την Σουηδέζα που ότι δεν της έδωσε σε ομορφιά ο Κύριος, της το έδωσε σε ταλέντο. 10/10
     
                                                         8) Heidi Montag - Superficial

           Μπορεί να μην συμπαθώ την Britney, αλλά πιστεύω ότι είναι μοναδική. Γι' αυτό η καθεμιά ασήμαντη που θέλει να κάνει καριέρα, καλό είναι να μην την μιμήται. Τώρα, εσύ, Heidi, δεν νομίζω να το καταλαβαίνεις.... Πες στον Spencer να σου το εξηγήσει την ώρα του σεξ. Και το βίντεο του τραγουδιού πιο φθηνό δεν μπορεί να γίνει; Να γύριζες τσόντα καλύτερα . Περισσότερη επιτυχία θα είχε. 4/10
                                                        9)  Kate Nash - Do Wah Doo

        Μου αρέσουν τα τραγούδια που εκφράζουν μίσος για κάποιον άλλο που την έχει δει κάποιος όπως το Zero των Yeah Yeah Yeahs ή το Ego των The Saturdays γιατί πολλές φορές μπορώ να ταυτιστώ με αυτά, ιδίως όταν μου έχει σπάσει τα νεύρα η κάθε- θα 'θελε να είναι  - Queen Bee. Εδώ η Kate μιλάει για την φανταχτερή που της έκλεψε το αγόρι. Το τραγούδι είναι το μόνο που αξίζει repeat στο album της. Αγαπημένος στίχος: "  I THINK SHE'S A BITCH.". Επίσης, check out the video. It's so funny! 8/10      
                                                    10) Toni Braxton - Make My Heart

     Δεν βγαίνει καλή rnb φέτος μέχρι στιγμής. Άντε κανά δυο τραγουδάκια της προκοπής να έχουν βγει. Ε, κι αυτό συμπαθητικούλι είναι....7/10

Jennifer Knapp : Letting Go

   Η ημέρα που διάλεξα ν' ακούσω το συγκεκριμένο album ίσως να ήταν σημαδιακή. Όχι γιατί έγραψα Φυσική, ένα μάθημα που δεν το συμπαθώ ιδιαίτερα γιατί ακούω κάθε μέρα την Θεωρητική κατεύθυνση να με φωνάζει, ίσα ίσα, ήταν εύκολο, αλλά γιατί έμαθα κάτι που ...εχμ...ας το πούμε πως δεν μου άρεσε . Όχι, αγαπητέ αναγνώστη, δεν είναι κανένα γκομενικό που με κερατώνει, προς Θεού μα κάτι που δεν σε αφορά καθόλου μα καθόλου γιατί σέβομαι τα προσωπικά των άλλων. Τέσπα, ας το αφήσουμε αυτό. Με τα προσωπικά μου θα σας πρήζω σαν κάτι αλλους, ονόματα  δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε. Έχω ολόκληρο review να κάνω, μ' αυτά θ' ασχολούμαστε;

    H Jennifer είχε μια πολύ επιτυχημένη καριέρα στο Christian rock ενώ έχει θεωρηθεί ταλέντο από πολλούς, πράγμα που φάνηκε από το σχολείο ήδη, όταν κέρδισε υποτροφία για το Pitsburg State University. Σιγά σιγά κατάφερε να τραβήξει την προσοχή των δισκογραφικών του Nashville (ναι, ξέρω, ψιλοκουλό). Έτσι κέρδισε 2 Dove Awards κι αργότερα μια υποψηφιότητα  για Grammy. Νομίζω πως τ' αξίζει ανεξάρτητα με το τι ηχογραφούσε την εποχή εκείνη γιατί είναι πολύ ταλαντούχα. Όλα αυτά μέχρι που πήρε την απόφαση να κάνει ένα hiatus το 2002.
  Οκτώ χρόνια μετά επέστρεψε στην μουσική φορτσάτη φορτσάτη κι αλλαγμένη. Ανακοίνωσε, λοιπόν, ότι είναι λεσβία κι είναι σε σχέση με άλλη γυναίκα εδώ κι οχτώ χρόνια, καθώς και πως εγκαταλείπει το είδος της χριστιανικής ροκ, το album της κυκλοφόρησε ενώ άλλαξε την υποκοότητα της από Αμερικάνικη σε Αυστραλική (καλά έκανε γιατί υπάρχουν πολλοί συμπατριώτες της που βγάζουν καλή μουσική, να ταιριάξει κι αυτή).
           Το album έχει ως κύριο θέμα την ανεξαρτησία και την ωρίμανση και πιστεύω πως λίγο- πολύ τα τραγούδια είναι βιωματικά λόγω της απουσίας της από της μουσική σκηνή όπως το Want For Nothing το οποίο μιλάει για αυτό ακριβώς το θέμα. Μέσα σε όλα αυτά μπορώ να διακρίνω μια ευαισθησία στην ζεστή φωνή της και στις soulful ερμηνείες της, καθώς και μια ειλικρίνεια. Διόλου άσχημα για την μαντάμ.

     Δεν θα έλεγα πως είναι το απόλυτα ξεσηκωτικό άλμπουμ μα αυτή είναι η γοητεία του.
Ανοίγει η παρένθεση: Για τι με περάσατε εξάλλου, για τα κορίτσια της ηλικίας μου που επαναπαύονται στα ενοχλητικά πανομοιότυπα dance/trance hits των ραδιοφώνων που προορίζονται για την Μύκονο; Αν πουλούσαν μόνο τα upbeat ούτως ή άλλως θα χάναμε την ευκαιρία να ανακαλύψουμε ταλέντα όπως την Delta Goodrem, κάτι Χατζηγιάννηδες απλώς δεν θα υπήρχαν (hey, αυτό είναι καλό!) και την Kesha θα την προσκινούσαν όλοι ( όχι πως τώρα δεν την προσκινούν ήδη πολλοί αν κρίνω από τις πωλήσεις που έχει κάνει) .Κλείνει η παρένθεση.
         Από το folk α λα KT Tunstall Inside μέχρι την ευαίσθητη μπαλάντα και ένα από τα personal favorites If It Made A Difference, η οποία ξεχωρίζει σίγουρα από τις υπόλοιπες δηλαδή το Broken, του In Love, Better Off και Stone To The River και την αυτοπεποίθηση  του Dive In, το Letting Go έχει πολλά να προσφέρει μα κυρίως δείχνει ένα μεγάλο ταλέντο και θέτει μια σοβαρή υποψηφιότητα για καλύτερο album της χρονιάς κατά την ταπεινή μου προσωπική γνώμη ενώ περιέχει μερικά από τα αγαπημένα μου τραγούδια από singers - songwriters ανάμεσα στα Soldier της Ingrid Michaelson,  In The Rough της Anna Nallick, Indiana της Melissa Etheridge και Glorious της Natalie Imbruglia. 9,5/10 
        PS: Sorry, αλλά δεν μπορώ να βάλω δεκάρια εύκολα.

                                                                               


                                                      01 – Dive In 02:53
                                                      02 – Want For Nothing 03:34
                                                      03 – Fallen 04:46
                                                      04 – On Love 03:45
                                                      05 – Inside 03:02
                                                      06 – Letting Go 03:48
                                                      07 – Mr. Gray 03:00
                                                     08 – Better Off 03:26
                                                     09 – If It Made A Difference 03:15
                                                    10 – Stone To The River 03:27

Η Ευγενική Ευγενία

                                        (Yeah, i' m a bitch, empty skies i'm a bitch!)

     Εν όψη του αποψινού τελικού του "Ελλάδα έχεις ταλέντο" θέλω ν' αφιερώσω το post αυτό σε μια γυναίκα που όλη η Ελλάδα αγαπά και τα παιδιά του Ράδιο Αρβύλα επίσης (κι εμείς τους αγαπάμε, ας είμαστε ειλικρινείς) για τις τρεις φοβερές ατάκες που έχει χαρίσει σ' αυτή την άμοιρη την Ψωροκώσταινα για να γελάμε. Σε μια γυναίκα που είναι ευγενική, καθόλου σκύλα και καθόλου μα καθόλου σιγανοπαπαδιά, μια γυναίκα που όλοι θα πρέπει να την έχουν πρότυπο. 

   Ok, αρκετά με το δούλεμα. Η κυρία από εδώ θα μπορούσε χωρίς πολύ κόπο να μπει στο top 10 των πιο αντιπαθητικών ατόμων στην εγχώρια τηλεόραση μετά τον Μουρατίδη, τον Θεοφάνους και την Σουλιώτη. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του είδους της;

   Άλλα κάνει κι άλλα λέει:  Ενώ ρωτούσε πέρυσι στην "Στιγμή της Αλήθειας" τις πιο κουλές ερωτήσεις (Έχεις πηδηχτεί με τον πεθερό σου; Τον/την απατάς τον/την γκόμενο/γκόμενο σου; κτλ κτλ), βλέπει drug show, να χορεύουν γυμνοί και να παίζουν πιάνο με τα....you know, προστυχόμουτρα, θέλει να πηδηχτεί από το παράθυρο!
   Μέσα σ' όλη την ξυνίλα της πετάει μερικές καλές ατάκες: Ποιές είναι αυτές;
          1) "Αν είχα τομάτες θα τις πέταγα":  Η ατάκα της αυτή έχει περάσει ήδη στην ιστορία. Απαραίτητη για κάθε post θαψίματος που σέβεται τον εαυτό του.
           2) "Αυτό δεν είναι κωμωδία, είναι βλακεία!": Με ύφος σκύλας καθηγήτριας έτοιμης να σκυλοβρίσει τον μαθητή που δεν έχει διαβάσει και της έχει κάνει τα χίλια μύρια, εξαπολύει την ατάκα αυτή κι, ω, ναι, έγινε η πιο χαρακτηριστική της.
         3)" Σμουτς":Μια μόνο λέξη την οποία αγαπάμε κι εμείς κι ο Κανάκης κι οι φίλοι του.
   Δεν κρατάει καμιά κακία σε κανέναν: Όχι δα! Αγαπάει και τον Ψινάκη και τον Περρή και τους συμπαίκτες της στο Dancing With The Stars! Γι' αυτό έχει ανοίξει ολόκληρο πυρ με τα μέλη της κριτικής επιτροπής και κοιτούσε γεμάτη κακία όταν ανακοινώθηκε η αποχώρηση του Σάββα από το Dancng With The Stars! Μα τι καλός άνθρωπος!     
   Περνάει ότι υπάρχει σε χορό: Την βλέπουν οι κριτές του Dancing With The Stars και λέει να τους λαδώσει .
       Αυτό το post είναι πολύ χρήσιμο για να δείτε τον τελικό του "Ελλάδα έχεις ταλέντο"  ή το Dancing With Stars χωρίς κίνδυνο του νευρικού σας συστήματος. Θα ξέρετε τι σας περιμένει. Ναι, ο φαρμακοποιός της γειτονιάς σας θα στερηθεί από τα λεφτά που θα έπαιρνε από τα ηρεμιστικά μα δικά σας είναι τα λεφτά, ότι θέλετε τα κάνετε. Οικονομική κρίση έχουμε, τι στο καλό; Επαναλάβετε τα μια - δυο φορές, πάρτε καμιά βαθιά ανάσα κι είστε έτοιμοι! Γιου γκόου όπως θα έλεγε κι ο Πρόβατος.

 

Christina Aguilera: Bionic

   Με την Κριστίνα δεν είχα κανένα πρόβλημα. Μου αρέσει η φωνή της πολύ και την θεωρώ όμορφη γυναίκα. Είναι Ok για εμένα ή μάλλον ήταν ώσπου έβγαλε το Not Myself Tonight.Τότε αρχίσαμε να τα χαλάμε...
   Αφού το διέδωσε σε όλο τον πλανήτη πως θα κάνει κάτι εντελώς μα εντελώς διαφορετικό και φουτουριστικό και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο και πως αισθανόταν sexy κτλ κτλ μετά την γέννηση του παιδιού της, αλλά δεν ακούγαμε ούτε νότα. Όχι πως όταν ακούσαμε ικανοποιηθήκαμε....

   Ας πάμε στο album. Το εισαγωγικό title track φαίνεται συμπαθητικούλι, αλλά για λίγες ακροάσεις. Έτσι κι αλλιώς είναι intro. Για πόσο μπορείς ν' ακούσεις ένα intro; Μετά ακολουθεί το πρώτο single, Not Myself Tonight για το οποίο η Xtina χρειάζεται ένα κάρο χαστούκια περισσότερο για το βίντεο γιατί το τραγούδι, όσο κουλό κι αν ακούγεται ή διαβάζεται ή ότι κι αν είναι αυτό, είναι καλύτερο από σχεδόν το μισό album! Μετά είναι το Woohoo, το δεύτερο single. Είναι, τουλάχιστον, ξεσηκωτικό κι έχει στοιχεία από το συμπαθέστατο είδος της dancehall, αν κι η φωνή της Nicki Minaj καταντά ενοχλητική σε κάποια σημεία.

   Στα επόμενα δυο κομμάτια έχουμε πιο ηλεκτρονικά μονοπάτια και πιο....εχμ...experimental, το Elastic Love και το Desnudate. Το πρώτο έχει καλό και διαφορετικό κουπλέ μα τα χαλάει στο ρεφρέν ενώ το δεύτερο είναι πιθανόν το χειρότερο του album αυτού. Με στίχους που απευθύνονται σε άτομα χαμηλού επιπέδου ("Desnudate/Get Naked/Desnudate/Get Naked") που ούτε οι Black Eyed Peas δεν έχουν τραγουδήσει με κάτι κουλά ισπανικά φωνητικά, νομίζω ότι δεν είναι κανένα ευφυές κομμάτι, όσο κι αν εκείνη που το επέλεξε να μπει στο album θα ήθελε να είναι. Fillers θα ήταν η καλύτερη λέξη για τα δυο αυτά κομμάτια. Κι άσε που το να μπει filler στον αριθμό 4 είναι έγκλημα!

 Έπειτα έρχεται ένα interlude, το Love and Glamour, το intro tου ηλεκτρονικού συμπαθητικού midtempo Glam κι έπειτα έρχεται το Prima Donna, dancy, αλλά forgetable για ν' ακουλουθήσει μια πιο "ευαίσθητη πλευρά" της Christina με το interlude My Heart (Πω, πω, μου σπάνε τα νεύρα τα interludes) κι αμέσως μετά ένας σωρός αδιάφορων mitdtempos κατάλληλα για έναν καλό ύπνο κι ας γράφονται στα credits άτομα όπως η Sia ή η Santogold. Η φωνή της μπορεί να γίνει βαρετή.
      Κάπως, όμως, το σώζουν οι μπαλάντες Lift Me Up και You Lost Me, οι οποίες τουλάχιστον βγάζουν συναίσθημα και δείχνουν οτι αυτή η γυναίκα δεν χρειάζεται πειραματισμούς και λοιπές κοτσάνες για να τραβήξει την προσοχή αφού έχει τέτοια φωνή.Τέλος, τα 3 τελευταία κομμάτια είναι uptempos της μιας ακρόασης. Έχουμε μια συνεργασία με την Peaches, το My Girls. Βλέποντας μόνο τον τίτλο περιμένουμε κάποιο club ready τραγούδι, αλλά ακούγοντας το δεν είναι δα και το υπέρτατο κωλοχτύπημα . Μετά είναι το I Hate Boys, το κλασσικό upbeat της Aguilera με λίγο πιο ηλεκτρονική ενορχήστρωση και τέλος το Vanity, το οποίο είναι απλά αδιάφορο.

  

    Συμπερασματικά, η Xtina έκανε ένα ωραιότατο album το οποίο το ακούς μια δυο - φορές κι έπειτα το παρατάς, πράγμα που μπορούν να κάνουν τα albums των Onirama. Θέλει μεγάλο ταλέντο γι' αυτό! Με το flop του Not Myself Tonight και την ακύρωση του tour της (καλά, δικαιολογίες ότι θέλει το κοινό της ν' ανακαλύψει καλύτερα τα καινούρια τραγούδια της) καθώς και του σχετικά πρόσφατου leak του album της, αν δεν κάνει μια σωστή επιλογή singles που τουλάχιστον ν' αρέσουν στο καταναλωτικό κοινό και πιο αυθεντικά βίντεο, την βλεπω στο ράφι με τα ληγμένα να κάνει παρέα στην Απόλυτη και να γράφουν βιβλίο με τίτλο "1000 και δυο τρόποι comeback για ξοφλημένους" .
                                                     5/10

                                                      1 . Bionic
                                                      2. Not Myself Tonight
                                                      3. Woohoo (Featuring Nicki Minaj)
                                                      4. Elastic Love
                                                      5. Desnudate
                                                      6. Love & Glamour (Intro)
                                                      7. Glam
                                                      8. Prima Donna
                                                     9. Morning Dessert (Intro)
                                                    10. Sex for Breakfast
                                                   11. Lift Me Up
                                                   12. My Heart (Intro)
                                                   13. All I Need
                                                   14. I Am
                                                   15. You Lost Me
                                                  16. I Hate Boys
                                                  17. My Girls (Featuring Peaches)
                                                  18. Vanity