The Nostalgia And The Bitch

         Τον τελευταίο καιρό μ' έχει πιάσει ένα απίστευτο σύνδρομο νοσταλγίας, πιο βαρβάτο κι από βαρβάτο. Έχω ένα ψιλοκόλλημα με το παρελθόν γενικώς, αλλά αυτό που μου συμβαίνει τον τελευταίο καιρό είναι το κάτι άλλο.Ίσως να φταίει το γεγονός ότι αύριο είναι η επέτειος ενός τσακωμού μου (και τώρα λέτε εσείς, οι άμυαλοι αναγνώστες μου: "Και πως θα το γιορτάσεις μωρή writer;"). Ίσως να φταίνε τ' άστρα. Μάλλον η Πατέρα ή η Άση Μπίλιου θα είπε για νοσταλγία εντατίκ στον Σκορπιό. Μα δεν βαριέστε, εγώ θα κάνω ένα post άσκοπο όσο δεν πάει!
  Έχω αναμνήσεις κυρίως από την Β και την Γ Γυμνασίου, Θυμάμαι τις διακοπές των Χριστουγέννων στην Β Γυμνασίου, όταν άρχισα να γράφω το πρώτο "σοβαρό" μου βιβλίο (με την έννοια ότι ήταν το πρώτο που είχε πάνω από 100 σελίδες). Τότε ήταν χειρόγραφο, τώρα το έχω μεταφέρει στον υπολογιστή και το έχω εκτυπώσει και, ναι, μπορείτε να με πείτε ψωνάρα επειδή καμιά φορά το κοιτάω και θυμάμαι τα παλιά. Τον Γενάρη εκείνης της χρονιάς, όταν οι ιδέες για το βιβλίο αυτό μου έρχονταν μια μια. Τον Δεκέμβρη της Γ Γυμνασίου, όταν κάποια ψυχή αναγκάστηκε ν' αφήσει το σχολείο που αγάπησε για να βουτήξει στα βαθιά νερά ενός άλλου χωρίς να το θέλει. Τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2009, όταν ήξερα ότι όλα θα πήγαιναν καλύτερα, δίχως εχθροπραξίες και βαθμούς κάτω από την βάση. Την αποφοίτηση μου από το Γυμνάσιο, την αρχή ενός τρελού καλοκαιριού. Νοσταλγίες και γεράματα μωρή, όπως θα έλεγε η λατρευτή Θεία Ντόνα.
  Όμως, όπως λένε οι She & Him, don't look back. Ας κοιτάξουμε το παρόν λοιπόν (ναι, σ' εσάς απευθύνομαι, heart broken sluts!:p). Αν μερικοί από εσάς αληθορίζετε, τότε αυτό είναι ένα μικρό πρόβλημα, δεν νομίζετε;